Bolesław Prus „Omyłka” - bohaterowie. Charakterystyka

Głównym bohaterem oraz narratorem pierwszoosobowym noweli Prusa jest siedmioletni Antek. Taki rodzaj narracji powoduje, że wydarzenia utworu są prezentowane i wyjaśniane z perspektywy dziecka, a w dodatku z bliżej nieokreślonej przeszłości. Jego rozumienie spraw dorosłych jest wiec niepełne, ponieważ nie może wszystkiego rozumieć.

Antoś jest dzieckiem dociekliwym, które spokojnie obserwuje fakty i stara się wysnuwać z nich wnioski.

Matka Antosia jest osobowością, do której lgną ludzie. Dowiadujemy się, że to kobieta bardzo energiczna, zaradna, cechująca się dobrocią i mądrością. Takie zalety sprawiają, że mieszkańcy miasteczka chętnie przebywają w jej towarzystwie oraz chętnie zwracają się do niej o pomoc lub radę. Zdecydowanie ta bohaterka darzona wielkim szacunkiem jest autorytetem dla innych. Ta emanująca dobrem osobowość przyciąga do siebie również przedstawicieli wyższych klas, którzy chętnie spędzają czas w jej domu na spotkaniach towarzyskich.

Brat Antka, Władek, to student medycyny, jest więc dużo starszy od głównego bohatera. Niewiele o nim wiadomo. Gdy wybucha powstanie styczniowe, zaciąga się do wojska i bierze czynny udział w walce o niepodległość kraju. Podczas walk zostaje ranny,  zostaje uratowany przez starca z wyklętej przez społeczność chaty.

Kasjer chce uchodzić za wielkiego patriotę, który nie boi się czytać dzieł wielkich Polaków podczas wieczorków u matki Antka. Mimo że kreuje się na odważnego i pełnego ducha patriotyzmu, w rzeczywistości jest wielkim tchórzem i kłamcą, który w pięknych i wyolbrzymionych obrazach przedstawia udział w bitwach, których nawet nie widział. Jest to człowiek próżny i głupi, który bardzo chętnie feruje wyroki. 

Starzec z chaty jest bohaterem tragicznym, którego życie zostało zamienione w koszmar. Niesłusznie podejrzewany niegdyś przez towarzyszy broni o zdradę ojczyzny, żyje wśród ludzi, którzy wierząc w dawne pomówienia, traktują go jak śmiecia. W rzeczywistości jest to wojenny bohater, który uratował życie nauczycielowi Dobrzańskiemu i niegdyś pracował jako łachmaniarz, by zarobić pieniądze dla sprawy polskiej. Nie próbuje przekonywać ludzi o swej niewinności i zasługach dla kraju. Wystawiony na drwiny, zaczepki i wyzwiska, znosi je cierpliwie. Gdy wreszcie ludzie poznają jego prawdziwą historię i żałują niesprawiedliwych pomówień, starzec zostaje powieszony przez wojsko jako szpieg i zdrajca, a na taki los skazał go przypadkiem bezmyślny kasjer.