Tadeusz Borowski „U nas w Auschwitzu” - opracowanie opowiadania

Opowiadania Tadeusza Borowskiego są niezwykle wiernym zapisem realiów życia panujących w obozie koncentracyjnym. Opierają się oczywiście na doświadczeniach autora, który przebywał w tym miejscu. Przyjrzyjmy się bliżej dziełu zatytułowanemu „U nas w Auschwitzu”.

Narrator - Tadek - trafia do obozu Auschwitz z Birkenau, gdzie był osadzony. Udaje się tam wraz z grupą innych więźniów, by zapoznać się z zasadami leczenia chorych kolegów. Dane jest mu poznać nieco inny, lżejszy rodzaj życia w tych warunkach. Nie nękano ludzi nieustannymi apelami, cele były lepiej wyposażone niż w Brzezince, istniała również możliwość oglądania przez bramę tego co się dzieje na wolności. Pojawiają się także opisy innych miejsc - sali muzycznej, sali muzealnej, biblioteki oraz puffu (siedziby kobiet sprowadzonych dla towarzystwa). Oczywiście nie są to przestrzenie dostępne dla więźniów, ale już sama świadomość ich istnienie może cieszyć.

Tadek snuje refleksje na temat życia obozowego. Zastanawia się nad tym, co jest tutaj najważniejsze. Wielu ludzi idzie na śmierć bez żadnego sprzeciwu, są z tym zupełnie pogodzeni. Inni, aby poprawić swoją sytuację decydują się na różne przekupstwa i drobne oszustwa. Dodatkowo tajemnice skrywane za murami są zupełnie nieczytelne dla ludzi z zewnątrz. Może im się wydawać, że nie jest tak źle, skoro są koncerty, walki bokserskie itp. Narrator uznaje to za próby przekłamywania rzeczywistości, gdyż tak naprawdę wszystkich otaczają mury obozu.

Bardzo ciekawa jest także historia Witka, który pracował na Pawiaku. Pełnił tam rolę „oddziałowego czy kąpielowego”. Dane było mu zobaczyć wiele okrucieństw i sadystycznych sposobów wyładowywania swojej agresji na więźniach. Opowiada on też o obozie, którego zarząd nie chciał, by więźniowie byli głodni. Dlatego każdego dnia rozstrzeliwano losową liczbę osadzonych. Miało to zapobiec ukończeniu się zapasów. Wszystko zostaje skwitowane kolejną refleksją - tym razem nad przyczynami takiego okrucieństwa. Narrator twierdzi, że może to być spowodowane tlącą się w niektórych nadzieją, szansą na przeżycie i możliwość normalnej egzystencji po tym wszystkim. Teraz rodzi się pytanie czy można w ogóle mówić o normalnym życiu po obozie koncentracyjnym?

Wszystkie makabryczne wizje ludzi pozbawionych wszelkiej moralności i uczuć, takie jak więźniowie wieszani obok choinek, Żyd wydający ojca na pewną śmierć itd. powodują, że możemy powątpiewać w taką szansę. Każdy osadzony otrzymywał niezbędne minimum, a zmuszony był dawać z siebie wszystko. Korzyść z tego czerpali Niemcy, którzy powoli stawali się „rasą panów”. Już po powrocie do Brzezinki Tadek spotkał znajomego Żyda, który opowiadał mu o nowych sposobach palenia ciał, jego relacja przypominała bardziej zabawę niż obchodzenie się z ludzkimi szczątkami.

„U nas w Auschwitzu” to przejmująca i przepełniona smutkiem wizja życia w obozie koncentracyjnym. Narrator należy do grupy ludzi uprzywilejowanych, ale jego psychika nie została do końca „stłamszona” przez wszechobecny ogrom zniszczenia. Dlatego jego pobytowi w Auschwitz towarzyszą pewne refleksje. Zastanawia się nad sposobem egzystencji w tym miejscu, nad okrucieństwem ludzi, a co najważniejsze - nad sposobem w jaki można przekazać to wszystko. Bardzo uderzające jest także przedstawienie różnic między dwoma obozami. Więźniowie odczuwają ulgę, że trafili do tego lepszego, chociaż także w nim dzieją się rzeczy makabryczne i brutalne, a życie nie stanowi żadnej wartości.

Drugą płaszczyzną dzieła jest historia miłości Tadka i Marii. Dzieło ma formę listu, który narrator kieruje do ukochanej. Wiemy, że jest ona trawiona przez chorobę i spędza czas w barakach szpitalnych. Mimo wszystko narrator nie traci nadziei na to, że jeszcze będzie im dane się spotkać. Jest pełen wiary i bardzo stara się jak najlepiej przedstawiać jej świat, którego na razie nie może ona oglądać. To niesamowita historia relacji dwójki ludzi. Nie została ona przerwana pomimo fatalnych warunków. Pobyt w obozie koncentracyjnym jest więc nie tylko walką o życie, ale także o zachowanie jakichkolwiek resztek wartości i moralności.