Opowiedz o reakcji młodych wilczków na pojawienie się Mowgliego - Rudyard Kipling „Księga dżungli”

Mowgli to mały chłopiec, porwany z ludzkiej chaty przez okrutnego tygrysa Shere Khana. Kulawy tygrys nie zdołał jednak dopaść swej zdobyczy i chłopiec ocalał, wczołgując się do jaskini, gdzie mieszkała rodzina wilków. Imię Mowgli, czyli Żaba, nadała mu matka wilczyca, której niezdarne pełzanie malca przypominało poruszanie się żaby. Rodzina wilków ocaliła Mowgliego przed Shere Khanem, tygrys bowiem chciał go zabić, ale nie mógł wejść do wąskiej pieczary, gdzie mieszkały zwierzęta. Mowgli położył się wśród małych wilczków i przylgnął do ich matki.

Mimo że Mowgli różnił się znacznie od wilków, malcy przyjęli go jak jednego ze swoich. Szybko zapomniały o różnicach w wyglądzie między nimi i chłopcem, może dlatego, że Mowgli wcale nie był nieporadny i słaby. Świetnie sobie radził - razem z nimi uczył się polować i żyć w dżungli, naśladować odgłosy zwierząt, które były ich ofiarami – na przykład młodych warchlaków, by przywabić je w czasie polowania. Mowgli szybko przyswoił sobie wilczy sposób porozumiewania się. Wspólne zabawy z małymi wilczkami spowodowały, że na rękach i nogach miał blizny od ich zębów. Nie bolało go to, ale po odejściu z Gromady i przybyciu do świata ludzi, mieszkańcy wioski zwrócili uwagę na blizny Mowgliego, przypuszczając, że był on ofiarą napaści drapieżników. Chłopiec nie wiedział, jak wytłumaczyć ludziom, że się mylą, nie umiał wyprowadzić ich z błędu.

Małe wilczki psociły z Mowglim, uganiając się za motylami, warcząc na siebie i tarzając po ziemi w pozorowanych zapasach. Wszystkie te zabawy odbywały się po zachodzie słońca, kiedy upał nieco zelżał. Wcześniej drapieżniki chowały się w cieniu i drzemały, uciekając przed nieznośnym gorącem.

Uczeniem Mowgliego języków innych zwierząt i praw dżungli zajął się Baloo, niedźwiedź, który wcześniej wstawił się za malcem w czasie posiedzenia gromady. Chodziło o pradawny zwyczaj – rodzice niedawno narodzonych wilczków przyprowadzały je na skałę, by inne wilki mogły potwierdzić ich tożsamość. W takiej ceremonii musiała wziąć udział także wilcza rodzina, jaka przygarnęła Mowgliego. Kiedy przyszedł ich czas, ojciec wilk wypchnął Mowgliego na środek gromady, a Akela, przywódca, wezwał wszystkich, by uważnie przypatrzyli się malcowi. Młode wilki, podburzone przez tygrysa Shere Khana, domagały się wyrzucenia Mowgliego. Ale wstawił się za nim właśnie Baloo oraz czarna pantera, Bagheera, ofiarowując gromadzie byka, którego niedawno upolowała. Mowgli został przyjęty do gromady wilków. Ale o ile jego bracia traktowali go jak swego, bawili się z nim, polowali i baraszkowali, o tyle Shere Khan nieustannie podburzał inne wilki, twierdząc, że to dla nich hańba, że ich przywódca jest zniedołężniały Akela oraz mały człowiek. Sprytny tygrys dzielił się także z wilkami resztkami tego, co upolował. Dlatego słuchały go i popierały. Mowgli, ostrzeżony o działaniach Shere Khana przez Bagheerę, za jej radą zdobył od ludzi ogień i w czasie decydującej rozprawy pokonał tygrysa, przypalając mu futro. Po tym starciu musiał jednak odejść z gromady i wrócić do świata ludzi. Ale to już zupełnie inna historia...