Irena Jurgielewiczowa „Ten obcy” - charakterystyka Uli Zalewskiej

Urszula Zalewska to dziewczynka wychowywana przez swoje ciotki. Jej matka umarł. Z ojcem niemalże nie rozmawia. Przyjeżdża do niego jedynie w wakacje. Ula to postać niezłomna i uparta. Nie utrzymuje bliskich kontaktów ze swoim ojcem. Nie potrafi się z nim dogadać - jest bardzo skryta. Jej stosunek do ojca opisuje poniższy fragment: „Postanowiła już dawno, że nie będzie swego ojca o nic prosić. Jest traktowana jako obca, więc niech naprawdę będzie obca. Umacniała się w tym nastroju każdego dnia i sprawiało jej to szczególną, drażniącą przyjemność. Teraz by trzeba było od tego odstąpić… Prosić to upokorzyć się, to dać proszonej osobie jakąś nad sobą przewagę”.

Ula to osoba skryta o niezwykle skomplikowanym charakterze. Nikomu nie mówi o swoich uczuciach, dlatego najbliższym trudno ją zrozumieć. Chłopcy - Marian i Julek uważają córkę doktora za zbyt nieśmiałą, płochliwą i spokojną. Dziwią się Pestce, że się z nią koleguje.

Ula jest znakomitym słuchaczem, woli słuchać niż mówić - szczególnie o sobie samej. Uważa sięga osobę mało wartościową, jednak po przybyciu Zenka na wyspę odnajduje w sobie ukryte pokłady pewności siebie. Ula jest postacią silną psychicznie, choć bardzo wrażliwą. Łatwo ją zranić - jeszcze łatwiej słowem niż czynem, jednak nigdy tego po sobie nie pokazuje.

W przeciwieństwie do Pestki, to bohaterka wiecznie pochmurna, zamyślona. Zamyka się w swoim małym świecie cierpienia. Otacza się murem, przez którego nikogo nie chce do siebie dopuścić - nikogo oprócz Zenka, w którym się zakochuje. Łączą ich te same problemy, dlatego tak dobrze się dogadują rozumieją się bez zbędnych słów. Z czasem Ulę poznajemy też od tej nieco drugiej, bardziej otwartej strony.

Córka doktora Zalewskiego jest wrażliwa na krzywdę drugiego człowieka. Gdy Zenek pojawia się na wyspie uważa za ważniejsze to, aby został uleczony, niż to, że trzeba go ukarać za to, że wtargnął na wyspę nieproszony. Decyduje się nawet poprosić swojego ojca o pomoc. Chociaż robi to w imieniu Mariana i Julka. Opiekuje się także dzikim psem, który najwyraźniej był wcześniej bity. Nazywa go Dunaj, oswaja i karmi.

Ponadto wkraczająca w dorosłość dziewczyna jest nad wyraz odpowiedzialna i dojrzała. Zachowuje się rozsądnie, robiąc krok naprzód z obawą i niepewnością. Każdy problem przesadnie roztrząsa, przemyśla wszystkie „za” i „przeciw” zanim wykona jakikolwiek ruch. W myślach przeprowadza długie rozmowy ze samą sobą.

Kiedy w Olszynach pojawia się wiadomość o tym, że Zenek okradł z pieniędzy staruszkę, sama decyduje się odpracować zrabowane pięćdziesiąt złotych i oddać je do rąk własnych kobiety. To wydarzenie sprawia, że widzimy Ulę w niezwykle pozytywnym świetle. To osoba do skrajności uczciwa, świadoma swoich decyzji. Wie, co jest dobre, a co złe i nigdy nie waha się przed podjęciem tej właściwej decyzji.

Nie chodzi na skróty. Choćby miała do wyboru dwie drogi, z których jedna jest łatwa i prosta, a druga kręta i wyboista, z pewnością poszłaby tą drugą. Jest zdania, że na wszystko trzeba zapracować własnymi rękami, bo nic nie spada nam z nieba, tak po prostu.

Uli brakuje matczynej opieki. Idealizuje wszystko, co związane byłoby z postacią matki i relacjami między nią a dzieckiem. Stwierdza, że gdyby jej mama żyła, wiedziałaby o niej wszystko, nie miałaby przed nią żadnych sekretów. Zazdrości szczęśliwego życia rodzinnego Pestce, swojej najlepszej przyjaciółce.

Urszula Zalewska jest postacią pozytywną. Ma wiele wad, ale i niepodważalnych zalet. To osoba uczciwa, pracowita, sprawiedliwa i zawsze trzymająca stronę słabszych, pokrzywdzonych. Ma swoje zdanie, walczy o nie niemal z przesadnym uporem (jak w przypadku sytuacji z ojcem). Nie znosi kłamstwa, ale pozwala na niedomówienia. Myślę, że przyjemnie byłoby mieć taką przyjaciółkę.