Ignacy Krasicki „Pijaństwo” - interpretacja i analiza satyry

„Pijaństwo” to tytuł utworu, zamieszczonego w pierwszym tomie satyr, wydanego w 1779 roku, razem z satyrami „Do króla” i „Żona modna”. Oświeceniowy moralista Ignacy Krasicki opisuje jedną z największych przywar Polaków, czyli skłonność do nadużywania alkoholu. Utwór ma formę wierszowanego dialogu między dwoma szlachcicami, z których jeden właśnie doświadcza skutków pijaństwa, a drugi wychwala zalety trzeźwości. Dzięki poetyckiemu kunsztowi Krasickiego, satyra ani przez chwilę nie nuży czytelnika, wręcz przeciwnie - skrzy się humorem, jest przezabawną scenką rodzajową, z błyskotliwymi dialogami i puentą.

Utwór, podobnie jak inne satyry, napisany jest trzynastozgłoskowcem, z rymami parzystymi w układzie aa bb cc... Satyra zaczyna się od dialogu, potem przechodzi w monolog wygłaszany przez szlachcica, który cierpi z powodu skutków nadużywania alkoholu. Następnie głos ma jego kolega, który chwali umiarkowanie w piciu. Na końcu znów mamy do czynienia z dialogiem.

Jak zinterpretować można utwór? Krasicki przestrzega przed skutkami pijaństwa, podkreślając, że w ten szkodliwy nałóg można wpaść jakby od niechcenia. Przecież pierwszy z bohaterów nie...