Polityka transportowa - definicja, charakterystyka, przykłady

Polityka transportowa to skoordynowane i planowe działanie władz państwa bądź innej organizacji międzynarodowej, których głównym założeniem jest dążenie do poprawienia jakości świadczenia usług z zakresu szeroko pojętego transportu (lądowego, morskiego lub powietrznego). 

Podniesienie standardu transportu na określonym terytorium bądź w obrębie danej organizacji może być celem samym w sobie lub stanowić jedynie środek do osiągnięcia długofalowych rezultatów tj. poprawa stanu gospodarki wewnętrznej, zwiększenie obrotów z handlu bądź chęć zaspokojenia społecznego zapotrzebowania na sprawny transport.

Problem zintegrowania zagadnień związanych z transportem stanął przez władzami jednoczących się stale w ramach Unii Europejskiej państw na kontynencie europejskim, które to z racji uwarunkowań historycznych, kulturowych lub gospodarczych posiadały bardzo zróżnicowane systemy drogowe, kolejowe czy połączenia lotnicze. Dlatego też już w Traktacie Rzymskim z roku 1957 zaakcentowano konieczność prowadzenia wspólnej polityki w zakresie transportu, tranzytu oraz świadczenia usług transportowych na terenie Wspólnoty. 

Nadrzędnymi celami prowadzenia wspólnej polityki transportowej przez państwa członkowskie Unii Europejskiej są m. in. zwiększenie poziomu bezpieczeństwa we wszystkich sektorach transportu, poprawa standardu przewozów, rozwój zintegrowanej sieci połączeń opartych na najnowszej technologii oraz skuteczniejsza ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami i spalinami wydzielanymi przez środki transportu.