Intifada - definicja, charakterystyka, przykłady

W najprostszym tłumaczeniu termin „intifada” w krajach arabskich oznacza bunt, powstanie. Z Intifadą najczęściej kojarzy się powstania Palestyńczyków przeciw izraelskiej okupacji Palestyny, które przez kraje arabskie traktowane są jako część wojen izraelsko-arabskich. Jednak termin „intifada” nie odnosi się wyłącznie do palestyńskich powstań.                   

Zgodnie z chronologią pierwszą arabską intifadą była intifada w Bahrajnie w 1956 r. Było to powstanie o charakterze antybrytyjskim, przeciwstawiano się brytyjskiej obecności w Bahrajnie. Intifadę zorganizowały Ludowy Front Wyzwolenia Bahrajnu i Front Wyzwolenia Narodowego. Podczas intifady zginęło kilka osób w wyniku walk z policją. 

Innym przykładem intifady jest Intifada Zemla w Zachodniej Saharze w 1970r., intifada została przeprowadzona przeciwko hiszpańskiej obecności w tym kraju, Zachodnia Sahara była kolonią hiszpańską. Wśród Saharyjczyków panowały nastroje antykolonialnie, podczas powstania doszło do krwawych starć i wielu aresztowań Saharyjczyków. Innym powstaniem jest intifada palestyńska, z pewnością należąca do tych najsłynniejszch, pierwsza palestyńska intifada toczyła się w latach 1987-1991, zakończyła się rozmowami pokojowymi, które doprowadziły do nadania Palestyńczykom autonomii. Intifada wybuchła po raz drugi w Bahrajnie w 1990r., tym razem Bahrajnczycy domagali się ustanowienia w kraju ustroju demokratycznego, przywrócenia konstytucji z 1973r. oraz poszanowania praw człowieka.

Inną intifadą są antyrządowe zamieszki w Iraku w 1991 r., Irakijczycy byli niezadowoleni z polityki Saddama Husajna, zwłaszcza z agresji na Kuwejt, do zamieszek byli podburzani przez amerykańskie służby. Oprócz Irakijczyków w powstaniu uczestniczyli także zbuntowani Kurdowie. Intifada iracka zakończyła się klęską powstańców, siłom Saddama Husajna udało się stłumić powstanie, irackie władze tłumiły bunt przy zastosowaniu brutalnych metod, użyto m.in broni chemicznej przeciw Kurdom. 

Kolejną intifadą jest Druga Intifada palestyńska nazwana także Intifadą Al-Aksa; miała ona miejsce w latach 2000–2004. Zakończyła się deklaracjami pokojowymi, jednak zabrakło trwałych rozwiązań, które mogłyby zaprowadzić pokój na stałe. 

Intifada Niezależności w Libanie określana także jako Cedrowa Rewolucja, odbyła się ona w 2005r. Intifada miała charakter antysyryjski, Libańczycy domagali się wyjaśnienia mordu dokonanego na Rafiqa Haririm, byłym premierze Libanu. Libańczycy żądali do tego usunięcia syryjskich wojsk z Libanu oraz przeprowadzenia demokratycznych wyborów. Cedrowa Rewolucja zakończyła się zwycięstwem Libańczyków dzięki czemu Liban stał się suwerennym i demokratycznym państwem. 

Niektórzy określają także intifadą zamieszki islamskich imigrantów we Francji w 2005 r., których bezpośrednią przyczyną była śmierć dwóch muzułmańskich nastolatków oraz niezadowolenie imigrantów oraz ludzi wywodzących się z imigranckich rodzin z polityki imigracyjnej francuskiego rządu. Francuscy muzułmanie protestowali w gwałtowny sposób, niszczyli mienie publiczne i prywatne, walczyli z policją.