Domicyl - definicja, znaczenie, opis

Termin „domicyl” (łac. domicilium - miejsce zamieszkania) jest wieloznaczny. Znaczenie tego pojęcia odnosi się do miejsca płatności weksla, miejsca zamieszkania, siedziby osoby prawnej, jest także wskazówką jakie prawo należy zastosować w ocenie sporu. W polskim prawie „domicyl” oznacza miejsce płatności weksla. Mówi o tym ustawa z dnia 11 maja 1936r. o prawie wekslowym, która obowiązuje także w III Rzeczypospolitej. Prawo wekslowe jest częścią prawa cywilnego. Weksle są papierami wartościowymi. Istnieją dwa rodzaje weksla, weksel trasowany i weksel własny. 

Weksel trasowany jest zobowiązaniem wystawcy - trasanta - do wypłacenia konkretnej sumy pieniędzy odbiorcy weksla, który nazywany jest remitentem. Wypłata ta dokonywana jest przez osobę wskazaną przez wystawcę dokumentu, a która nazywana jest trasatem. Natomiast w wekslu własnym to wystawca zobowiązuje się do zapłaty określonej sumy pieniędzy.Artykuł czwarty ustawy o prawie wekslowym mówi, że „weksel może być płatny w miejscu zamieszkania osoby trzeciej, bądź w miejscowości, w której trasat ma miejsce zamieszkania, bądź w innej miejscowości”. 

Artykuł ten pozwala na zamieszczenie w wekslu tzw. klauzuli domicylu, która jest zezwoleniem wystawcy weksla na dokonanie zapłaty sumy pieniędzy przez osobę trzecią, która wykonuje tę czynność zamiast wystawcy lub trasata. Wyznaczenie trzeciej osoby jest nazywane domicylowaniem weksla. Taką trzecią osobę nazywa się domicyliatem, jest ona upoważniona do dokonania zapłaty w imieniu wystawcy weksla. Weksel z klauzulą domicylu nazywa się wekslem domicylowanym lub umiejscowionym. „Domicyl” odnosi się także do miejsca zamieszkania osoby prawnej. Występuje pojęcie „domicyl podatkowy”, oznacza ono miejsce zamieszkania osoby posiadającej obowiązek podatkowy, domicyl podatkowy znajduje się w państwie, w którym osoba posiada stałe miejsce zamieszkania.