Harold Wilson - biografia, życiorys

Harold Wilson to premier Wielkiej Brytanii w okresie 1964 do 1970 i od 1974 do 1976, polityk, lider Partii Pracy. 

Wilson urodził się 11 marca w Hudderfield, zmarł 24 maja 1995 roku. Był synem Herberta Wilsona, polityka z ramienia Partii Pracy. Naukę rozpoczął w Royal Hall Secondary, a po przeprowadzce ojca Wilson kontynuował edukację w Wirral Grammar School for Boys. 

Następnie rozpoczął studia z zakresu historii nowożytnej na Uniwersytecie Oksfordzkim. Na studiach zaangażował się w działalność polityczną. Był związany z Partią Pracy. W latach 1938–1945 pracował jako asystent Wiliama Beveridge’a. Po wybuchu II wojny światowej pracował jako statystyk i ekonomista. 

W latach 40-tych był dyrektorem ekonomicznym i statystycznym w ministerstwie paliwa i energii. Po 1945 roku Wilson wstąpił do Izby Gmin, został sekretarzem handlu zamorskiego i odbył kilka podroży do Związku Radzieckiego. 14 października 1947 roku został członkiem gabinetu. Objął stanowisko przewodniczącego Zarządu Handlu.

Po kilku latach Wilson został przewodniczącym stronników Bevana „Keep Left”. W 1955 roku mianowano go na Kanclerza Skarbu w laburzystowskim gabinecie cieni. Jako lider laburzystów zajął się poprawą wizerunku Partii Pracy. W 1963 roku Harold Wilson został premierem Wielkiej Brytanii. 

Polityka Wilsona opierała się na wprowadzeniu w życie nowoczesnej gospodarki. Stworzono nowe ministerstwa, które miały wdrażać ustawy. W 1966 roku podpisano Price and Income Act, które dawały kontrolę nad cenami i płacami. Jednak w 1967 rząd musiał dewaluować funta, upadł również projekt reformy przemysłu. 

Rząd Wilsona popierał wolną imigrację obywateli należących do Wspólnoty Narodów. Dążył do tworzenia nowych uniwersytetów i szkół publicznych, zmieniono również system szkolenia nauczycieli. 

W 1966 roku Wilson został mianowany na kanclerza uniwersytetu w Bradford. Rząd Wilsona złożył podanie o przyjęcie Wielkiej Brytanii do EWG. Wilson ingerował w kryzys w Irlandii Północnej, wysłał wojska w celu wprowadzenia pokoju. W kolejnym wyborach w 1970 roku Partia Pracy przegrała. 

Nowym premierem został Heath, jednak również nie podołał reformie gospodarczej i w kolejnych wyborach wygrali laburzyści. Wilson został ponownie premierem. Odbyło się referendum, w którym Brytyjczycy wypowiedzieli się za wejściem swojego kraju do EWG. Okres rządów Harolda Wilsona to czas kryzysu w Irlandii Północnej, nieustannych zamieszek. Dodatkowo, pogorszyła się sytuacja gospodarcza, rosła inflacja i bezrobocie. W 1976 roku Wilson zrezygnował z funkcji premiera. Zmarł w 1995 roku na raka jelita grubego.