Międzynarodowy Fundusz Walutowy - geneza, historia, cele, udział Polski

Międzynarodowy Fundusz Walutowy (z ang. International Monetary Fund, w skrócie IMF) jest międzynarodową instytucją, której główne działanie sprowadza się do dążeń stabilizacyjnych na rynkach światowych. MFW wchodzi w skład Organizacji Narodów Zjednoczonych, jednak działa od niego niezależnie. Jego siedziba mieści się w Waszyngtonie. Swoją działalność podjął 1946 roku.

Powstanie Międzynarodowego Funduszu Walutowego było jednym z postanowień konferencji w Bretton Woods ( ang. United Nations Monetary and Financial Conference), w 1944 roku. W tej konferencji brało udział 44 państwa, w tym Polska (oraz Dania, jako państwo – obserwator). Wszystkie uczestniczące kraje stały się członkami założycielskimi Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Aktualnie jest 186 państw członkowskich MFW.  Swoją oficjalną dziełalnosć rozpoczął 1. marca 1947 roku. Sformułowane w 1944 roku cele Międzynarodowego Funduszu Walutowego, zapisane w jego statucie, do dziś nie uległy zmianie.

Pierwsze spotkanie jednego z głównych organów – Rady Gubernatorów - miało miejsce w 1946 roku. Wybrany został skład Komitetu Wykonawczego, a także podjęto decyzje o ulokowaniu siedziby w Waszyngtonie.

Polska należała do Międzynarodowego Funduszu Walutowego od chwili jego założenia w 1944 roku. Sześć lat później wystąpiła z organizacji, by  w 1981 roku złożyć wniosek o ponowne przyjęcie. Państwem członkowskim MFW jesteśmy znowu, od 1986 roku.