Oscar Romero - biografia, śmierć, zasługi

Ojciec Oscar urodził się 15 sierpnia 1917 roku w Ciudad Barrios. Ponieważ pochodził z niezamożnej rodziny, po skończeniu szkoły podstawowej zaczął pracować zarobkowo. W późniejszym okresie, czując w sobie powołanie zakonne, wstąpił do zakonu jezuitów w miejscowości San Miguel. W San Salwadorze studiował teologię. 

Kolejnym etapem edukacji teologicznej były studia rozpoczęte w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. W roku 1942 Oscar otrzymał święcenia kapłańskie. Dwa lata później, choć chciał doktoryzować się w zakresie teologii, został wezwany do Salwadoru, ponieważ była tam zbyt mała ilość duszpasterzy.

Ojciec Oscar w swych poglądach przeciwny był zaangażowaniu Kościoła w sprawy polityki. Charakterystycznym rysem w jego biografii są wygłaszane przez niego homilie, które dzięki niezwykłemu darowi krasomówczemu, emitowane były przez kilka stacji radiowych. 

W roku 1970 Oscar Romero został biskupem, a siedem lat później arcybiskupem Salwadoru, będącego wówczas pod panowaniem wojska, które uciskało ludność, ograniczając prawa człowieka i obywatela, skazując na nędzę i strach. Po morderstwie ojca Grande –  przyjaciela Oscara – walczącego o prawa człowieka, arcybiskup zabronił odprawiania Mszy niedzielnych.

Ojciec był bojownikiem o człowieka i jego swobody. Jego kazania cechowała odwaga i bezkompromisowość w walce z uciskiem. Było to powodem pogróżek jakie otrzymywał oraz zamachu na jego życie – w kościele znaleziono bombę. W trosce o bliskich zakazał, by zbliżano się do niego.

W 1978 roku Romero zapoznał Jana Pawła II z dokumentacją obrazującą terror panujący w Salwadorze. W tym czasie otrzymał również nominację do pokojowej Narody Nobla. 23 marca 1979 roku bezpośrednio zwrócił się podczas kazania do oprawców gnębiących Salwador, by zaprzestali agresji i siania zniszczenia oraz śmierci. Za to dnia następnego został zastrzelony podczas odprawiania Mszy.

Ojciec Oscar Romero to przykład wielkiego człowieka, który za przekonania i walkę o wolność dla drugiego człowieka, został pozbawiony wspaniałego, bo pełnego miłości do boga i bliźniego życia.