Unia polsko-węgierska

Unia polsko-węgierska to unia personalna zawarta pomiędzy Królestwem Polski i Węgrami i  trwająca w latach 1370-1382, a więc od momentu koronacji Ludwika Węgierskiego aż do jego śmierci w roku 1382. Była to unia personalna, a więc państwa posiadały wspólnego monarchę, lecz zachowano odrębność instytucji.

Za zapowiedź unii uważa się spotkanie Kazimierza Wielkiego z Karolem Robertem i Jerzym II w Wyszehradzie. Kazimierz Wielki, chcąc pozyskać i przekonać króla Wegier, zmuszony był ustanowić prawo sukcesji dla Ludwika Węgierskiego. Warunkiem jej realizacji była bezpotomna śmierć Kazimierza. Tym sposobem korona polska została obiecana Andegawenom, a warunki sukcesji zostały sprecyzowane w traktacie budzińskim z 1355 roku.

Skutki unii polsko wegierskiej były wielorakie, najpoważniejszym jednak było bezkrólewie w latach 1382-1384. Z czasem też ludność zaczęła bardziej niechętnie patrzeć na związki z Węgrami. W Radomsku, przedstawiciele krakowscy i wielkopolscy zdecydowali, iż unia personalna z Węgrami nie jest już możliwa. Dodatkowo, wspomniany już okres bezkrólewia spowodował wojnę domową w Wielkopolsce. Dopiero przybycie do Krakowa Jadwigi Andegaweńskiej i 3 dni później jej koronacja, zakończyły najdłuższy w historii Polski okres bezkrólewia.