Państwo Wielkomorawskie

Początki państwa wielkomorawskiego sięgają roku 830. Wtedy właśnie Mojmirowi, jednemu z władców plemiennych, udało się zjednoczyć ludność zamieszkałą w dorzeczu Dyi i Morawy. Po jego śmierci w roku 846, jego działo kontynuował osadzony przez Ludwika Niemieckiego Rościsław - bratanek Mojmira. Nowy władca, świadomy olbrzymiej politycznej roli religii podjął działania mające na celu schrystianizowanie swego kraju. Na tego typu zabiegi coraz bardziej nieufnie spoglądał Ludwik - w roku 855 zorganizował nawet wyprawę przeciwko Rościsław. Ponieważ jednak zakończyła się ona klęską państwo morawskie wybiło się na niezależność.

Po zwycięstwie nad Germanami, Rościsław nie mógł szukać już u nich oparcia i pomocy w kwestiach politycznych i religijnych. Konieczne stało się znalezienie alternatywy. W 862 roku władca ten zwrócił się do cesarza bizantyjskiego Michała III z prośbą o przysłanie misjonarzy władających językiem słowiańskim. Decyzja ta miała poważne konsekwencje. Metody i Cyryl (Konstanty), którzy przybyli na wezwanie, nie tylko bowiem nauczali, ale również przetłumaczyli na język słowiański Pismo Święte i księgi liturgiczne. Postępowanie to, zjednując sobie ludność miejscową, wzbudziło oburzenie w kręgach niemieckich duchownych, którzy za wszelką cenę próbowali przeszkadzać misjonarzom. Niedługo później oczerniani Metody i Cyryl, musieli stawić się przed obliczem papieża. Bardzo długie i wyczerpujące tłumaczenia przyniosły ostatecznie skutek - bracia uzyskali zadośćuczynienie i mogli kontynuować swą misję. Ponadto liturgia słowiańska została uznana, a Metody został wyniesiony do godności biskupiej.

W tym samym czasie Państwo Wielkomorawskie znalazło się w sporym kryzysie. Z powodu konfliktu Rościsława ze swym siostrzeńcem Światłopełkiem, ten pierwszy postawiony został przed sąd i musiał zrzec się władzy. Tym samym Morawy ponownie znalazły się w kręgu zwierzchnictwa karolińskiego. Sytuacja ta nie miała trwać zbyt długo. Już rok później na Morawach wybuchło powstanie, do którego przyłączył się Światłopełk. Zryw zakończył się sukcesem - Słowianie uzyskali niepodległość, a Światłopełka uznali za swego władcę.  

Po śmierci Metodego, w roku 885, jego uczniowie zostali z Moraw usunięci, a Kościół na powrót znalazł się w rękach przedstawicieli obrządku łacińskiego.
Okres panowania Światłopełka był dla Moraw bardzo udany. Władcy udało się bowiem rozszerzyć terytorium swego państwa. Opanowany został Śląsk, kraj Wiślan, Czechy, i Pononia. Dobra passa Swiatłopełka skończyła się jednak wraz z pojawieniem się Węgrów. Weszli oni bowiem w sojusz z Niemcami i dokonywali skutecznych najazdów łupieżczych na tereny Moraw. O ile jednak zdecydowany władca potrafił jeszcze odpierać niebezpieczeństwo, to po jego śmierci (895 r.) państwo znalazło się w stanie rozkładu. Ostatecznie, w roku 906, po przegranej kampanii wojennej z Węgrami, Państwo Wielkomorawskie upadło.

W konsekwencji rozkładu Państwa Wielkomorawskiego niezależność uzyskały plemiona czeskie. Wkrótce, za sprawą dynastii Przemyślidów, miały one stworzyć silne, jak na warunki środkowoeuropejskie, państwo.