Cud gospodarczy - Ludwig Erhard

Ludwig Erhard - minister gospodarki RFN od 1949 roku aż do roku 1963. Od 1952 roku wicekanclerz, a w latach 1963 - 1966 kanclerz. Jego nazwisko wiąże się jednak najściślej z cudem gospodarczym Niemiec. Określenie „cud” jest o tyle nieprzypadkowe, że automatycznie kojarzy się z czymś niezwykłym i czymś, co się nie zdarza na co dzień. Tyle tylko, że na cud złożyła się ogromna praca i wysiłek, który podjął minister gospodarki, wraz z całym sztabem profesjonalistów.

Nie było to zadanie łatwe, gdyż miał przeciwko sobie mur trudności. Najważniejszym jego elementem była ówczesna świadomość, należy bowiem pamiętać, że od końca XIX wieku Niemcy zaczynały być krajem socjalistycznym i tu też rodziła się myśl socjalistyczna. Idea zaproponowana przez Erharda, a oparta na wolnej gospodarce wydawała się nie być do przyjęcia. Erhard jednak postawił na swoim, a przy wsparciu amerykańskim (plan Marshalla) udało mu się osiągnąć cel.

Początkowo miał w zamiarze opowiedzieć się za rozwojem gospodarki, gdzie udział państwa będzie minimalny. Znalazło to jednak odbicie w tak szerokiej krytyce, że zmodyfikował założenia, podejmując cztery ustawy (lata 1950-1952). Na ich mocy obniżono znacznie podatki, zdecydowano, że w wielkich przedsiębiorstwach nie tylko właściciele stanowią ośrodek decyzyjny, ale także głos należy się pracownikom. Wprowadzono także dotacje dla przemysłu górniczego. Ostatnią kwestią była sprawa Niemców wysiedlonych z terenów Polski, Czechosłowacji, Węgier oraz Austrii. Przyznano im odszkodowanie, którego koszty ponosiło zarówno państwo, jak i obywatele niemieccy w płaconych podatkach.

W roku 1948 rozpoczęło się opracowywanie projektu ustaw antykartelowych. Miały one na celu zapobieganie monopolom, co obudziło ogromny sprzeciw wielkich przedsiębiorstw, pragnących odbudowy swej potęgi. Batalia trwała bardzo długo. Dopiero w roku 1957 udało się uchwalić ustawę antykartelową. Była ona wynikiem daleko posuniętego kompromisu.

Na „cud gospodarczy” Niemcy długo pracowały, ale miał on już swe preludium w reformie walutowej (reforma, która przyczyniła się do nagonki ze strony ZSRR i I kryzysu berlińskiego). Już W czerwcu 1948 roku została wprowadzona do obiegu niemiecka marka (Deutsche Mark). To właśnie ona stała się bardzo szybko symbolem silnego gospodarczo państwa.