Stanisław Ostrowski - charakterystyka prezydentury. Stanisław Ostrowski prezydentem na wychodźstwie

Stanisław Ostrowski urodził się w 1892 r. i zmarł w 1982 r. z wykształcenia był lekarzem. Był prezydentem Lwowa i prezydentem RP na uchodźstwie.

22 listopada 1972 r. został Prezydentem RP na Uchodźstwie. Jego kadencja trwała ok. 7 lat. Zastąpił zmarłego Augusta Zalewskiego. Ostrowski był zaciętym obrońcą Polski i jej niepodległości, nie uznawał on władz PRL. Ostrowski pogodził skłócone ze sobą stronnictwa i doprowadził do zjednoczenia obozu na uchodźstwie. W tym czasie utworzono Radę Tymczasową a później Radę Narodową Rzeczpospolitej.

Jego prezydentura charakteryzowała się szczególną działalnością, wszystkie wysiłki skupił niemal na jednej sprawie – odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Odrzucił konferencję jałtańską i rozpoczął otwarcie popierać Solidarność. Solidarność była dla Ostrowskiego jedyną nadzieją na przyszłość Polski. Ostrowski starał się w Londynie o postawienie pomnika ofiarom katyńskim, rozpoczął antysowiecka nagonkę w Anglii. Zmarł 22 listopada 1982 r. w szpitalu. Jego pogrzeb był prawdziwą manifestacją, uczcili go wszyscy którzy cenili jego niezależność i autorytet, nieugiętość wobec sowieckiej propagandy i oddanie Polsce. Ostrowski był fundatorem Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego. Udzielał się w ramach Biblioteki Polskiej w Londynie i walczył o polską literaturę za granicami kraju.

W 1987 r. na warszawskim Żoliborzu pojawiła się tablica pamiątkowa poświęcona prezydentowi Ostrowskiemu. Stanisław Ostrowski został zapamiętany jako patriota i gorliwy zwolennik walki o polską niepodległość, która nie była mu sprawą daleką. Ostrowski poświęcił całe swoje życia na ratowanie polskiej sprawy i nagłaśniał ją na arenie międzynarodowej.