Państwo Środka - Koniec izolacji Chin

Fatalne skutki „rewolucji kulturalnej”, chaos w państwie i dramatyczna sytuacja gospodarcza pozbawiły władze chińskie złudzeń, że możliwe jest dalsze trwanie w polityce samowystarczalności (ostry konflikt z Rosją wykluczył dalszą współpracę). Konieczne stało się więc doprowadzenie do „nowego otwarcia” w polityce zagranicznej. Nowa strategia bazować miała na normalizacji stosunków z NATO, a zwłaszcza ze Stanami Zjednoczonymi. Korzyści miały być podwójne: ekonomiczne (wymiana handlowa) oraz polityczne („utarcie nosa” Breżniewowi). Ponadto Chińczycy liczyli, że z pomocą Zachodu uda im się wyjść z technologicznego zacofania.

Opcja ta przypadła do gustu władzom USA, dla których Chiny były potencjalnym, ogromnym rynkiem zbytu. Na przeszkodzie stało jednak przekonania sporej części tamtejszej elity, która nie dopuszczała żadnej myśli o kompromisach, chociażby z powodów ideologicznych. W tej sytuacji prezydent Nixon oraz jego doradcy zmuszeni byli postępować bardzo powoli i delikatnie.

Pierwszym, niezwykle „subtelnym” etapem procesu normalizacji stosunków z Chinami było zawiązanie tzw. „dyplomacji pingpongowej”, polegającej na wzajemnym zapraszaniu drużyn tenisa...