Aleksander Kwaśniewski - biografia, życiorys

Aleksander Kwaśniewski urodził się 15 listopada 1954 roku w Białogardzie, w województwie zachodniopomorskim. W latach 1973-1977 był studentem Uniwersytetu Gdańskiego. Uczył się na kierunku Ekonomiki Transportu. Był aktywnym członkiem wielu organizacji oraz stowarzyszeń działających jako ruch oporu przeciwko władzy. Był między innymi w Radzie Uczelnianej - na stanowisku przewodniczący. Został także wybrany na redaktora naczelnego wydawanej przez trzy lata gazety studenckiej - „ITD” oraz dziennika „Sztandar Młodych” i założycielem pisma „Bajtek” - prekursora polskich pism komputerowych.

W latach 1985-1987 pełnił funkcję ministra w rządzie Zbigniewa Messnera. Był jednym z uczestników obrad Okrągłego Stołu. Związany był również z Polskim Komitetem Olimpijskim (1988-1991). W roku 1991 został także współzałożycielem partii Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był posłem na sejm z okręgu warszawskiego z ramienia tejże partii w roku 1995. W tym też roku Aleksander Kwaśniewski postanowił ubiegać się o fotel prezydenta. W drugiej turze wyborów wygrał niewielką przewagą z Lechem Wałęsą z hasłami wyborczymi - „Wspólna Polska” oraz „Wybierzmy przyszłość”. W czasie kampanii wyborczej prokuratura badała kontrowersyjną sprawę wykształcenia wyższego przyszłego prezydenta, który nie ukończył Ekonomiki Transportu z powodu kilku niezdanych egzaminów końcowych.

23 grudnia odbyło się zaprzysiężenie na prezydenta Polski oraz na Zwierzchnika Sił Zbrojnych. 16 lipca 1997 doprowadził do zmiany niektórych nowelizacji i uchwalenia nowej konstytucji. Postulował za włączeniem się Polski do strefy NATO i w 1999 roku podpisała traktat, na mocy którego Polska została włączona do Paktu Północnoatlantyckiego. Proponował także włączenie się Polski do szeregu krajów Unii Europejskiej. Z poparciem Polaków, którzy w ogólnokrajowym referendum opowiedzieli się „za” Polska ratyfikowała traktat z Unią Europejską i z dniem 1 maja 2004 roku weszła w strefę krajów Unii Europejskiej.

W roku 2000 Aleksander Kwaśniewski ubiegał się o reelekcję na fotel prezydenta. Został wybrany na drugą kadencję. W 2003 roku, jako Zwierzchnik Sił Zbrojnych dał zezwolenie na wyjazd polskich żołnierzy do Afganistanu. Był i nadal jest mediatorem w wielu międzynarodowych sporach. Poparł „pomarańczową rewolucję” na Ukrainie. Odbył wiele wizyt zagranicznych, między innymi w Korei, Waszyngtonie, Australii, Japonii, Rosji, Niemczech, na Litwie, Białorusi. W roku 2007 został przewodniczącym partii Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Od 2008 roku stoi na czele Europejskiej Rady do spraw Tolerancji i Pojednania.

Odznaczony jest wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, orderami zasług: „Wielkim Krzyżem z Łańcuchem Orderu Białej Róży Finlandii”, „Dyplomem "Honorowego obywatela miasta Kijowa", „Wielkim Orderem Króla Tomisława ze Wstęgą i Wielką Gwiazdą” - odznaczenie chorwackie, “ Specjalnym Wielkim Krzyżem Orderu "W uznaniu Szczególnych Zasług” - przyznawanym przez Republikę Peru, „Medalem Zasługi EOC (Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich)”. Został także „Kawalerem Krzyża Wielkiego Udekorowanego Wielką Wstęgą, oraz uzyskał odznaczenie Orderu Zasługi Republiki Włoskiej.

Uważany jest za wybitnego polityka i męża stanu, nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Pozostaje mediatorem w konfliktach międzynarodowych. Wprowadził w Polskę do stref takich jak Unia Europejska, czy Pakt Północnoatlantycki, co walnie przyczyniło się do rozwoju kraju. Polska stała się krajem ważnym na arenie międzynarodowej dzięki staraniom dwukrotnego prezydenta.