Albrecht Durer - biografia, życiorys

Ten wybitny malarz, przedstawiciel renesansu niemieckiego, urodził się w 1471 roku w Norymberdze. Pochodził z wielodzietnej rodziny – był trzecim z osiemnaściorga dzieci Albrechta i Barbary Durer. Ojciec Albrechta był złotnikiem i chłopiec od wczesnych lat kształcił się w tym fachu. Od ojca artysta przejął również pierwsze fascynacje i wzorce artystyczne. Ojciec malarza uczył się zawodu od mistrzów niederlandzkich, stąd u młodego Albrechta znajomość sztuki Jana van Eycka i Rogera van der Weydena. Artyście przekazana została również technika rytu, która miała wpływ na jego dalszą karierę.

Z dzieł ważnych dla wczesnej twórczości Durera wymienić należy przede wszystkim „Madonnę z dwoma aniołami” z 1485 roku. Od 1485 roku do 1490 malarz przebywał na praktyce u norymberskiego malarza Michaela Wolgemuta. W 1490 roku Durer wyruszył w czteroletnią podróż przez Górną Nadrenię. W 1493 roku przybył do Strasburga. W tym mieście pozostawił po sobie drzeworyt wydany później w „Opus speciale Missarum” autorstwa Gruningena. W 1494 roku powrócił do Norymbergii, tego samego roku wziął za żonę córkę mieszczanina Agnes Frey, słynącą z niezwykłej urody. Do 1500 roku Durer tworzył głównie pejzaże, dla których inspiracją było rodzinne miasto. Pomiędzy 1494 a 1495 rokiem odbył również podróż do Wenecji.

W 1497 roku Albrecht Durer został niezależnym artystą. W tym okresie tworzył głównie portrety i autoportrety. Na uwagę zasługują również „Chrystus na krzyżu” pochodzący z 1500 roku oraz elementy ołtarza w Dreźnie, przedstawiające Marię z dzieciątkiem oraz scenę ukrzyżowania Jezusa. Dużą uwagę Durer przywiązywał również do drzeworytów i rycin książkowych. Na ten okres datuje się powstanie „Objawienia Janowego” należącego do cyklu szesnastu drzeworytów. W 1505 roku malarz ponownie udaje się do Wenecji. Odkrywa tam możliwości wzbogacenia kolorystyki swego malarstwa oraz zyskuje ogromne uznanie. Durer maluje dla weneckiego Kościoła św. Bartłomieja obraz Matki Boskiej Różańcowej. Rada miejska Wenecji namawiała Durera, by na stałe związał się z tym miastem. Mimo intratnej propozycji, malarz zdecydował się na powrót do Norymbergii.

Po powrocie z Włoch artysta stworzył między innymi dwa obrazy przedstawiające Adama i Ewę w raju. Krytycy malarscy zwracają uwagę, że w obrazach tych Durer ustalił malarski kanon piękna człowieka. Malarz pracował również nad znanym obrazem „Wniebowzięcia NMP”, który został umieszczony w kościele Dominikanów we Frankfurcie nad Menem. Od 1513 do 1515 roku artysta tworzył reprezentatywne obrazy cesarskie dla Norymbergii. Do najwybitniejszych dzieł mistrza grafiki należą trzy ksylografy. Są to: „Mała Pasja” zawierająca 37 rycin (1509-1510), „Duża Pasja” składająca się z 11 rycin (1510)  oraz zbudowany z 20 rycin „Żywot Marii”.

Durer jest również twórcą innowacyjnej techniki tworzenia suchą igłą na miedzi. W ten sposób powstał  między innymi obraz zatytułowany „Św. Weronika” z 1510 roku. Od 1515 roku w twórczości artysty pojawia się również akwaforta. Krytycy sztuki podkreślają ogromną rolę artysty w nobilitacji drzeworytu jako dziedziny sztuki plastycznej. Zrewolucjonizował on również sztukę miedziorytniczą, jego rozwiązania graficzne były kopiowane przez artystów z całego świata.

Albrecht Durer zmarł w 1528 roku w Norymberdze.