Pokój toruński z 1411 roku

Wielka wojna polsko-krzyżacka dobiegła końca. Po długich pertraktacjach 1 lutego 1411 r. podpisano pokój w Toruniu.

Polska zwróciła zakonowi zdobyte zamki i zwolniła poddanych od przysięgi wierności królowi polskiemu. Do Litwy powróciła Żmudź ale tylko na czas życia Witolda i Jagiełły, do Polski zaś wróciły ziemia dobrzyńska. Spór o Santok i Drezdenko miał rozstrzygnąć sąd dyplomatyczny. Ponadto, Zakon zobowiązywał się do wypłacenia Polsce wysokiego odszkodowania – 300 tysięcy guldenów, za wydanie jeńców i grodów. Pomorze Gdańskie i inne ziemie pozostały niestety w rękach Krzyżaków.

Pomimo niekorzystnych dla Polski warunków pokoju toruńskiego, Zakon po raz pierwszy zwrócił ziemie i wypłacił odszkodowanie. Zahamowana została również jego ekspansja na Polskę i Litwę – od tej pory Krzyżacy musieli walczyć o utrzymanie dotychczasowego stanu posiadania, a wojna z Polską zrujnowała ich także finansowo. Mimo to konflikt z Krzyżakami ciągnął się przez całe panowanie Jagiełły, a w roku 1414 doszło do krótkiej wojny zwanej głodową. Doprowadziła ona do zniszczenia posiadłości na Mazurach, Warmii i Pomezanii.