Wojna litewsko-moskiewska (1492-1494) - Aleksander Jagiellończyk - życiorys

Aleksander, czwarty syn króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Habsburskiej, urodził się 5. sierpnia roku 1461 w Krakowie. W momencie śmierci ojca w roku 1492 korona polska została ofiarowana najstarszemu z braci, Janowi Olbrachtowi, natomiast Aleksandra predestynowano do objęcia tronu wielkoksiążęcego w Wilnie. Pomimo iż formalnie unia personalna polsko-litewska trwała nadal, bowiem Jan Olbracht przyjął jednocześnie tytuł „supremus dux Lithuaniae”, to Aleksander mógł prowadzić niemal niezależną politykę zagraniczną i wewnętrzną w obrębie państwa litewskiego. Wart podkreślenia jest fakt, iż współpraca dynastyczna pomiędzy braćmi na tronach w Krakowie i Wilnie układała się o wiele lepiej niż stosunki z najstarszym z braci, Władysławem, królem węgierskim i czeskim.

Aleksander wielką wagę przykładał do kwestii rozwoju Litwy pod względem gospodarczym i politycznym – dbał szczególnie o stołeczne Wilno. Otaczał się tylko najbitniejszymi doradcami, którzy świetnie orientowali się w potrzebach Wielkiego Księstwa. Udało mu się także doprowadzić nieoficjalnie do uzyskania częściowej niezależności od Rzeczpospolitej oraz samodzielności w prowadzeniu polityki.

Największym zagrożeniem, przed jakim stanęła...