Rząd Mazowieckiego - Powołanie rządu Mazowieckiego

19. lipca 1989 r. połączone izby sejmu i senatu, czyli konstytucyjny organ zwany Zgromadzeniem Narodowym, większością zaledwie jednego głosu wybrał na prezydenta gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Objęcie przez niego najwyższej władzy w państwie było jednoznaczne z decyzją o zmianie na stanowisku premiera – w miejsce Mieczysława Rakowskiego nowy prezydent zaproponował głównego architekta ustaleń Okrągłego Stołu ze strony dotychczasowej ekipy rządzącej, ministra spraw wewnętrznych od 1981 r., Czesława Kiszczaka.

Jednak mimo usilnych starań próba utworzenia większościowego rządu Kiszczakowi się nie udała i po dwóch tygodniach musiał on zrezygnować z funkcji premiera. Wówczas inicjatywę przejął Lech Wałęsa, który z całą stanowczością zasugerował prezydentowi Jaruzelskiemu kandydaturę Tadeusza Mazowieckiego. Miał on reprezentować nowo powstałą koalicję dawnej opozycji (Obywatelski Klub Parlamentarny) i kluby satelickie PZPR, czyli ZSL i SD. Po zawarciu oficjalnej umowy koalicyjnej 17. sierpnia 1989 r. prezydent powierzył misje tworzenia nowego rządu Mazowieckiemu.

Na posiedzeniu sejmu w dniu 24. sierpnia 1989 r. powołano na premiera Tadeusza Mazowieckiego. Odbyło się to przygniatająca wręcz większością głosów, w stosunku 378 do 4 i 41 wstrzymujących się od głosu. 12. września 1989 r. nowy premier przedstawił sejmowi do akceptacji skład swojego gabinetu, do którego wybrał oprócz byłych solidarnościowców także kilku przedstawicieli partii satelickich oraz aż pięciu ministrów z PZPR. Wart podkreślenia jest fakt, iż w ich ręku znalazły się najważniejsze resorty siłowe – ministrem spraw wewnętrznych pozostał Czesław Kiszczak, a ministerstwo obrony narodowej zachował gen. Florian Siwicki.

Głosowanie nad akceptacją przedstawionego przez Mazowieckiego gabinetu było jedynie formalnością – „za” opowiedziało się 402 posłów, 13 wstrzymało się od głosu, a głosów „przeciw” nie było w ogóle.