Konfederacja tyszowiecka - potop szwedzki

29 grudnia 1655 roku odbyła się w Tyszowcach konfederacja, w czasie której opowiedziano się za walką ze Szwedami. Konfederacja odbyła się niedługo po zakończeniu bohaterskiej obrony Jasnej Góry, która to zjednoczyła Polaków w walce z najeźdźcą. To właśnie wydarzenie było impulsem dla takiej decyzji. Konfederaci zdecydowali się na oficjalne wypowiedzenie posłuszeństwa królowi szwedzkiemu - wszak większość szlachty opowiedziała się po jego stronie.

Na czele konfederacji znaleźli się obaj hetmani koronni - Stanisław Lanckoroński oraz Stanisław Rewera Potocki. Konfederaci, którzy wezwali naród polski do stanięcia u boku Jana II Kazimierza i podjęcia zdecydowanej walki z armią szwedzką. Konfederacja Tyszowiecka 20 stycznia 1656 roku została przekształcona w konfederację generalną, zawiązaną w Łańcucie. Była to już konfederacja z udziałem króla Jana Kazimierza, podczas której król wybaczył hetmanom (którzy przystąpili na krótko do Karola Gustawa, uznając go swoim władcą, i dopiero konfederacja w Tyszowcach była weryfikacją ich postawy). Faktycznie jednak zarówno Stanisław Lanckoroński, jak i Stanisław Rewera Potocki stracili znaczenie na rzecz Stefana Czarnieckiego i Jerzego Lubomirskiego, na których to barki król przekazał główny ciężar dalszej wojny.