Wilhelm Roentgen - biografia, życiorys

Urodzony w 1845 roku w Niemczech, bardzo szybko przeprowadził się z rodziną do Holandii. Nie wyróżniał się niczym szczególnym w szkole. Był przeciętnym uczniem, jednak wykazywał się honorem – w wieku siedemnastu lat został wrzucony ze szkoły, gdyż odmówił wydania przyjaciela, który narysował karykaturę jednego z nauczycieli.

Studiował na politechnice w Zurychu i coraz bardziej interesował się fizyką, szczególnie jej eksperymentalną odmianą. Jego sukcesy naukowe, łącznie z doktoratem oraz profesurą były faktem, mimo iż Roentgen nie miał nawet matury. Stało się tak ze względu na zaszłości z czasów szkolnych, kiedy to chłopak naraził się jednemu z nauczycieli nie wyjawiając personaliów osoby odpowiedzialnej za karykaturę tutora.

Pracuje najpierw w Hesji, następnie w Würzburgu, gdzie zostaje rektorem tamtejszej uczelni prowadząc swoje badania. Rok 1895 był przełomowy dla kariery badacza, gdyż dokonał on pewnego odkrycia związanego z promieniami katodowymi, które w odpowiednich warunkach sprawiały, że pewne rzeczy fosforyzowały. Jednak badając właściwości owego zjawiska, przypadkiem odkrył inny tajemniczy rodzaj promieni, nazwany przez niego promieniami X, a dzisiaj zwanymi – na cześć ich odkrywcy – promieniami Roentgena.

Roentgen próbował oddziaływać na rozmaite rzeczy za pomocą owej wiązki, co utwierdziło go w przekonaniu, że może ona przenikać wiele rożnych, nawet bardzo grubych, przedmiotów. Zafascynowany swoim odkryciem, zgłosił je do Towarzystwa Fizykalno-Lekarskiego w Würzburgu, a następnie do Berlina, gdzie przedstawił swój wynalazek szerokim rzeszom lekarzy i fizyków.

Promienie X odkryte przez Wilhelma Roentgena stały się sensacją. Dzięki nim badacz objął stanowisko kierownika katedry fizyki doświadczalnej w Monachium. Jednak największą nagrodą za wynalazek, był Nobel w dziedzinie fizyki przyznany Roentgenowi w 1901 roku. Badacz był pierwszym człowiekiem, który otrzymał to wyróżnienie w owej kategorii badawczej.

Jednak ostatnie lata życia genialnego naukowca, który zrewolucjonizował światową medycynę i spojrzenie na fizykę, nie były szczęśliwe. Badacz dużo chorował, cierpiał też niedostatek i biedę, aż w końcu zmarł 10 lutego 1923 roku.