Robert Schuman - biografia, życiorys

Robert Schuman urodził się 29 czerwca w Luksemburgu, zmarł 4 września 1963 roku w Scy-Chazelles. Dzieciństwo spędził w Lotaryngii. Edukację odebrał między innymi na niemieckim Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Sam siebie określał jako: „Luksemburczyka z urodzenia, wykształconego w Niemczech, rzymskiego katolika z przekonania i Francuza z serca”.

Studiował między innymi w Berlinie, Bonn, Monachium i Strasburgu. Tam też otrzymał tytuł doktora po obronie pracy doktorskiej pod tytułem „Streitbefangenheit und Rechtsmachtfolge als Voraussetzungen der Zivilprozessordnung”, w której to zawarł swoje poglądy w kwestii prawa i ludzkich przekonań. W 1912 r. otworzył kancelarię prawniczą. Nie walczył podczas I wojny światowej z powodu słabego stanu zdrowia.

 W 1918 roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego reprezentującego interesy Mozeli. Potem przystąpił do Ludowego Ruchu Republikańskiego (Demokraci Ludowi). Napisał książkę pod tytułem „Pour l’Europe”, w której w logiczny sposób udowadnia, że demokracja jest wynikiem wiary chrześcijańskiej, a w związku z tym to, co demokratyczne, nie może być złe. Obie te wartości mówią bowiem o godności człowieka.

W latach 1919-1940 zajmował się sprawami państwa francuskiego. Działał przede wszystkim w Lotaryngii, która po wojnie powróciła w granice Francji. Jego kariera polityczna przebiegała gwałtownym tempem. Rok po uzyskaniu mandatu do parlamentu, uzyskał tekę premiera. Był aresztowany przez gestapo za działalność publiczną, jednak politykowi udało się uciec z więzienia. Później musiał ukrywać się w tak zwanej „strefie nieumiarkowanej” niemal do końca wojny.

Po wojnie ponownie zasiadł w parlamencie, choć rzadko zabierał tam głos. Niedługo potem został premierem i utrzymywał się na tym stanowisku przez 8 lat. To z pewnością świadczy o wybitności polityka, którego cenili wszyscy – przyjaciele czy wrogowie, jak również  społeczeństwo.

Pochwalany był za szczególny wkład w walkę z szerzącymi się poglądami nazistowskimi i ze zwolennikami Adolfa Hitlera. W latach 1948-1953 Schumann z dużymi sukcesami sprawował urząd ministra spraw zagranicznych. 9 maja 1950 roku polityk przedstawił swój ramowy plan współpracy Niemiec z Francją w zakresie produkcji węgla i stali. Chciał w ten sposób wyciągnąć pomocną dłoń do Niemiec, które po kolejnej przegranej wojnie nie miały zbyt dobrej pozycji na arenie międzynarodowej, szczególnie zaś europejskiej.

Do projektu planowano „wciągnąć” takie kraje, jak: Włochy, Niemcy, Belgię, Francję, Holandię oraz Luksemburg. Plan szybko uzyskał akceptację ze strony innych polityków, pomimo, że kłopoty wystąpiły z Republiką Federalną Niemiec, która była w stosunkach międzynarodowych niezwykle nieufna.

Robert Schuman określany był jako człowiek szczególnie ciepły, serdeczny, rozumny i skromny. Zachował młodzieńczą świeżość umysłu. Był jednym z najbardziej rozpoznawanych polityków swoich czasów, z pewnością najbardziej cenionych. Podobno do pracy nawet jako premier jeździł pociągiem i autobusem II klasy. Był człowiekiem głęboko wierzącym. W kościele katolickim rozpoczął się proces beatyfikacji Roberta Schumana.