Piotr Opaliński - biografia, charakterystyka

Piotr Opaliński herbu Łodzia, starosta śremski i pobiedzki, wojewoda i kasztelan poznański urodził się w roku 1584. Był synem kasztelana rogoźnińskiego Jana Opalińskiego oraz Barbary z Ostroroga Lwowskiej.

Naukę rozpoczął w kolegium jezuickim w Poznaniu, a kontynuował ją w Ingolstadt w Niemczech oraz na uniwersytecie w Padwie. Po odwiedzeniu Rzymu młody Piotr Opaliński powrócił w roku 1605 do kraju, gdzie od razu został posłem na sejm w roku następnym. W roku 1607 poślubił Zofię Kostką, córkę Krzysztofa Kostki i Anny Pileckiej, z którą miał trzy córki: Annę (żonę Stanisława Przyjemskiego), Franciszkę i Zofię oraz dwóch synów: Krzysztofa i Łukasza.

W XVII-wiecznej Rzeczpospolitej Piotr Opaliński zasłynął jako zręczny i skuteczny dyplomata. W roku 1617 brał udział w poselstwie do Moskwy, którego zadaniem było zawarcie pokoju kończącego wojnę polsko-moskiewską (1605-1618). Następnie walczył przeciwko Imperium Osmańskiemu, m.in. w słynnej zwycięskiej bitwie pod Chocimiem w roku 1621.

Był ponadto posiadaczem pokaźnego majątku ziemskiego, w skład którego u kresu jego życia wchodziło ponad 50 wsi i 3 duże miasta. W roku 1619, Piotr Opaliński ufundował klasztor i kościół benedyktyński w Sierakowie, w którym został pochowany po swojej nagłej śmierci w dniu 17. stycznia roku 1624.