Powstanie państwa perskiego

Początki tworzenia się państwa perskiego datuje się na lata około 600 r. p.n.e. Wówczas bowiem plemiona perskie, do tej pory zasiedlające niezbyt urodzajne tereny południowo-zachodniego Iranu, zdołały opanować terytorium Elamu (starożytne państwo). Od tego momentu Suza, najważniejsze miasto podbitego państwa, miało stać się nową stolicą perską.

Plemiona te nie tylko wzbogaciły się o ziemię, ale również miały możliwość zetknąć się z postawioną na wysokim poziome kulturą elamicką, która stała się dla nich impulsem do szybszego rozwoju. Tego typu wkład kulturalny (m.in. język i pismo) odegrać miał poważną rolę w formowani się państwowości perskiej. Osiągniecie wyższej organizacji było konieczne dla realizacji planów, jakie wyznaczyli sobie władcy z rodu Achemenidów. Chodziło im mianowicie o zapewnienie Persom przewodnictwa wśród plemion irańskich. Aby jednak mogło do tego dojść należało rozciągnąć swe panowanie nad państwem Medów.

Ofensywa nastąpiła za czasów Cyrusa (558-529). Władca ten, licząc na wielkie łupy, porwał Persów do walki z przeciwnikiem. Konfrontacja ta przebiegła po myśli króla i państwo medyjskie ok. roku 550 straciło swą niezależność. Znamienne jest, że wbrew ówczesnym praktykom, Persowie obchodzili się z pokonanymi w bardzo humanitarny sposób - dowódca sił medyjskich został oszczędzony.

Nowoutworzone państwo irańskie, powstałe dzięki temu zwycięstwu, nie było radykalnym zerwaniem z przeszłością. Jedynie miejsce dotychczasowych elit zajęła elita mieszana – medyjsko-perska. Skonsolidowanie się plemion zachodnioirańskich w ramach państwa ugruntowało ich przewagę nad plemionami z tego rejonu.

Dysponujący olbrzymią armią Cyrus w niespełna dwadzieścia pięć lat zdołał podbić liczne państwa zwiększając obszar posiadanych terytoriów. Persowie zajęli Lidię i państwo nowobabilońskie (oswobodzeni Żydzi mogli powrócić do Palestyny). Za panowania kolejnego władcy - Kambyzesa, pod zwierzchnictwem perskim znalazł się również Egipt. Po śmierci tego władcy nastąpić miał jednak okres zamętu wewnętrznego, który spowodował olbrzymie osłabienie wielkiego państwa perskiego.