Wybory brzeskie - wybory parlamentarne w 1930 r.

Wzrost znaczenia opozycji pod koniec lat 20. bardzo mocno zaniepokoił Piłsudskiego i jego sojuszników. Jednocząc się w tzw. Centrolewie stronnictwa sejmowe posiadały coraz większy wpływ na wydarzenia i nie ukrywały, że ich celem jest obalenie systemu pomajowego. W momencie, gdy władza wykonawcza i ustawodawcza znalazły się w ostrym konflikcie, marszałek postanowił interweniować. 30. sierpnia 1930 roku Prezydent Ignacy Mościcki wydał dekret rozwiązujący sejm. Posunięcie to jeszcze bardziej rozjuszyło rosnącą w siłę opozycję, która dodatkowo zwarła szeregi. 9. września postanowiono, że partie Centrolewu stworzą blok wyborczy o nazwie Związek Obrony Prawa i Wolności Ludu.

Piłsudski w owym czasie był już jednak zdeterminowany, aby wygrać wybory i rozprawić się z niepokornymi. Z jego rozkazu w nocy z 9. na 10. września 1930 r., pod zarzutem przygotowania zamieszek i nadużyć, aresztowano 19 posłów stronnictw opozycyjnych m.in. W. Witosa, K. Bagińskiego, H. Liebermanna, W. Korfantego czy N. Barlickiego. Był to jedynie początek szeroko zakrojonej akcji antydemokratycznej. W kolejnych tygodniach liczba uwięzionych wzrosła do 84. Wszyscy oni zostali zamknięci w więzieniu w Brześciu nad Bugiem.

Ponieważ wśród osadzonych znaleźli się również przedstawiciele ukraińskiej mniejszości, w Małopolsce Wschodniej doszło do poważnych incydentów. Szczególnie dokuczliwe akcje organizowała grupa terrorystyczna pod nazwą Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów. Rząd ostatecznie zmuszony został do wysłania wojska w celu pacyfikacji wielu miejscowości na Wschodzie.

Rozprawienie się z opozycją zbulwersowało przychylną dotychczas Piłsudskiemu opinię publiczną. Społeczeństwo miało bowiem inne wyobrażenie sanacyjnego programu reform. Tym niemniej plan marszałka się powiódł. Zdezorganizowana opozycja nie nawiązała walki z Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem, który w wyborach przeprowadzonych 16. listopada zebrał aż 55,6% głosów. Sukces Piłsudskiego, nawet pomimo faktu, iż zapewne dopuszczano się fałszerstw, był niepodważalny.

W konsekwencji wyborów brzeskich stanowisko premiera objął Walery Sławek (to on miał być inicjatorem zmian w konstytucji).

Ponieważ rządzący nie mieli już interesu w przetrzymywaniu opozycjonistów, następowało stopniowe ich zwalnianie. W procesie odpowiadać mieli z wolnej stopy. Niezwykle klarowne i ewidentne naruszenie zasad demokratycznych przed i w trakcie wyborów bardzo mocno ciąży na ocenie rządów sanacyjnych w Polsce międzywojennej.