Donato Bramante - biografia, życiorys

Donato Bramante, a właściwie Donato di Angelo del Pasciuccio, był włoskim architektem i malarzem żyjącym na przełomie XV i XVI wieku.

Bramante przyszedł na świat w 1444 roku w małej miejscowości o nazwie Monte Asdrualdo niedaleko miasta Urbino, gdzie pracował i uczył się zasad perspektywy (i nie tylko) pod okiem takich znakomitych artystów jak Melozzo da Forla, Piero Della Francesca i Andrea Mantegna.

W roku 1474 Bramante przeprowadził się do Mediolanu. Wtedy w architekturze królował tam jeszcze gotyk, Bramante był natomiast pierwszym, który wprowadził do tego miasta styl renesansowy, z licznymi odwołaniami do antyku.

Od 1479 artysta służył radą, pomocą i umiejętnościami księciu Ludwikowi Sforzy, który uczynił go swym głównym architektem. Dla niego to zaprojektował i zbudował między innymi w latach 1482-1486 chór w kościele Santa Maria presso San Satiro. Tym sposobem wprowadził renesans do Lombardii.

Nieco później pracował również dla Lodovico Il Moro, a w latach 1492-1499 zajął się budową w Mediolanie kopuły i prezbiterium kościoła Santa Maria delle Grazie. Zlecono mu również drobne konstrukcje w takich miastach jak Legnano czy Pavia.

W 1499 roku okoliczności od Bramantego niezależne zmusiły go do wyjazdu do Rzymu. Również tam zapoczątkował styl renesansowy. Jego sztuką zainteresowali się kardynałowie, najpierw Rafael Rario, a później kardynał Della Noverre, który został wybrany na papieża (Juliusz II) i uczynił Bramantego swoim nadwornym architektem. Dla niego to artysta zaprojektował i zbudował Tempietto przy kościele San Pietro In Montorio, krużganki kościoła Santa Maria Della Pace przy Piazza Navona czy zajął się rozbudową pałacu watykańskiego.

Najważniejszym jednak osiągnięciem dla Bramantego było zlecenie przez papieża kompletnej przebudowy bazyliki św. Piotra w roku 1503. Bramante wykonał projekt (między innymi zawarł w nim konstrukcję budowli na planie krzyża), do dzisiejszych czasów niewiele jednak przetrwało z pierwotnego planu architektonicznego artysty. Bazylika była przebudowywana wielokrotnie przez następne stulecia, po Bramantem zachowały się jednak niektóre freski. Było to jednak ogromne osiągnięcie nie tylko dla włoskiego architekta, ale również dla Wiecznego Miasta, gdzie dzięki niemu zawitał styl renesansowy.

Bramante zmarł w roku 1514.