Mao Tse Tung - Rewolucja kulturalna w Chinach

Ogłoszona w roku 1966 Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna był kolejnym etapem walki na chińskich szczytach władzy. Plan pomysłodawcy nowej taktyki Mao Zedonga zakładał umocnienie pozycji poprzez rozprawienie się z przedstawicielami burżuazji i rewizjonizmu w Partii. W tym celu sztab „rewolucji kulturalnej” zmobilizował setki tysięcy młodzieży tzw. hunwejbinów, w oddziały Czerwonej Gwardii. Mieli oni za zadanie wspierać propagandę maoistowską oraz atakować rywali Mao.

Ruch ten bardzo szybko rozszerzył się na wszystkie większe ośrodki miejskie w państwie.
W sierpniu akcja, która do tej pory była niesformalizowana, przybrała postać ustawy, która pociągała za sobą daleko idące konsekwencję. Ogłoszono wówczas „Sto zasad zniszczenia starego i ustanowienia nowego”, które przewidywały ostateczne rozprawienie się z imperializmem, rewizjonizmem, burżuazją i wszelkimi ideami sprzecznymi z myślą Mao. Innymi słowy ustawa ta doprowadzić miała do zaniku nawet najmniejszych symptomów niezależnej myśli i krytyki.
Na rozmiary „rewolucji kulturalnej” wpływał fakt, że dała ona możliwość wymiany elity władzy. Ludzie młodzi, wychowani już w czasach komunizmu nie zamierzali zaprzepaścić swej szansy...