Carl Gustav Jung - biografia i życiorys

Karol Gustav Jung, psychiatra i psycholog, twórca teorii archetypów, przyszedł na świat  26 lipca 1875 roku w Kesswil w okolicach Bazylei, w Szwajcarii. Wywodził się z rodziny o tradycjach naukowych i duchownych. Jego ojciec, Paul Jung był pastorem, natomiast dziadek rektorem na wydziale psychiatrii na Uniwersytecie Bazylejskim. Na tej uczelni Karl Gustav Jung pobierał nauki i ukończył studia o profilu medycznym. W 1900 roku opuścił Bazyleę, miasto swojej młodości i udał się do Zurychu, gdzie zaczął pracować jako asystent lekarza Eugena Bleulera w Klinice Psychiatrycznej Burghölzli przy Uniwersytecie Zuryskim (1903-1909). Rok 1902 przyniósł obronę pracy doktorskiej Junga „O psychologii i patologii tak zwanych zjawisk tajemnych” („Zur Psychologie und Psychopatologie sogenannter occulter Phanomene”). Trzy lata później habilitował się i jako ordynator Kliniki założył laboratorium psychopatologii doświadczalnej.

W 1903 roku ożenił się z Emmą Rauschenbach. Skonstruował galwanometr, na którym eksperymentował wraz z amerykańskimi naukowcami. Rezultaty badań nad eksperymentem skojarzeniowym zostały uwieńczone sukcesem. Skutkiem tego Karl Jung odbył pierwszą podróż do Stanów Zjednoczonych.

Wcześniej jednak, w 1907 roku w Wiedniu miał przyjemność zapoznać się z Zygmuntem Freudem, z którym współpracował i którego uważał za swojego nauczyciela. Dzięki Freudowi został redaktorem czasopisma „Jahrbuch für psychoanalytische und psychopathologische Forschungen”. W 1911 dzięki zaufaniu, jakie Freud w nim pokładał, objął stanowisko przewodniczącego Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego. Stopniowo rezygnował z funkcji ordynatorskiej, porzucił także wykładanie, wszystko ze względu na prywatne działania, m.in. otwarcie praktyki w Küssnacht. Podczas pobytu w USA wraz z Zygmuntem Freudem odznaczono go tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Clarka.

Drogi Junga i Freuda rozeszły się w 1913 roku, kiedy Karl opublikował książkę „Symbole der Wandlung. Analyse des Vorspiels zu einer Schizophrenie” („Symbole przemiany. Analiza preludium do schizofrenii”). Jego dzieło dotyczyło problematyki kompleksu kazirodztwa, prezentowało indywidualne ujęcie definicji libida. W książce Jung odcinał się od teorii psychoanalitycznej Freuda, a zwłaszcza od freudowskiej problematyki panseksualizmu.

Od czasu rozłąki z Freudem Jung zmagał się z problemami psychicznymi. Zawęził kręg swojej działalności zawodowej, na co wpływ miała również II wojna światowa. W czasie tego letargu zawodowego uwypukliły się najbardziej typowe dla jungowskiej psychologii analitycznej kategorie: nieświadomość zbiorowa i osobnicza. Jung sugerował się w tworzeniu tych idei wpływami okultystycznymi. Badał treść nieświadomości wypływającą na powierzchnię trakcie marzeń sennych, przejawiającą się w symbolach religijnych oraz w aktach twórczych. Aby pogłębić badania nad symbolami podróżował do Afryki Północnej (1921), do Arizony i Nowego Meksyku (1924-1925), do Kenii (1926) oraz do Indii (1938). Prowadził również studia nad kontekstami psychologicznymi, filozoficznymi i religijnymi Wschodu (z pomocą sinologa Richarda Wilhelma oraz indologa Heinricha Zimmera). W tym celu zgłębiał średniowieczne traktaty alchemiczne. Zdobył się na objaśnienie indyjskich, chińskich i japońskich systemów filozoficzno-medytacyjnych przez pryzmat europejskiego badacza. Jego studia objęły również mitologie grecką, wobec czego wydał książkę „Einführung in das Wesen der Mythologi”.

Jung parał się zawsze aktywnością pedagogiczną; prowadził seminaria w latach 20. i 30. (m.in. na Fordham University, Clark University, w Yale i Harvardzie), na których wykładał pogląd na dziecięce marzenia senne, ideologie F. Nietzschego oraz życie symboliczne.

Dość dokładnie pochylał się nad psychologią religii, którą pojmował jako system psychoterapeutyczny. Jego refleksje na ten temat można przeczytać w pracach: „Psychologia a religia”, „Próba psychologicznej interpretacji dogmatu o Trójcy św.”, „Odpowiedź Hiobowi”.

W 1930 roku ogłoszono go honorowym przewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Psychoterapeutycznego. Objął również stanowisko prezesa Międzynarodowego Towarzystwa Psychoterapeutycznego. Założył Towarzystwo Psychologii Praktycznej w Zurychu, któremu przewodniczył. W jego rękach spoczywało kierowanie Katedrą Psychologii Medycznej Uniwersytetu Bazylejskiego (1943-1944). Do końca życia przewodniczył sympozjom towarzystwa Eranos w Asconie.

Pozostawił po sobie obszerną korespondencję (ok. 1500 listów opublikowanych w trzech tomach). Światło dzienne ujrzała także autobiografia Karla Junga, „Wspomnienia, sny, myśli”.

Umarł 6 czerwca 1961 roku w Küssnacht.