Charakterystyka porównawcza Harpagona i Anzelma - Molier „Skąpiec”

,,Skąpiec” to jedna z najsławniejszych sztuk wybitnego przedstawiciela literatury francuskiej - Jeana Baptiste'a Poquelina, tworzącego pod pseudonimem Molier. Głównymi bohaterami dzieła jest tytułowy skąpiec, czyli Harpagon oraz Anzelm - człowiek szczodrobliwy i łatwowierny, o którym w porównaniu do Harpagona wiemy stosunkowo niewiele, gdyż pojawia się on dopiero w ostatnim akcie komedii. Przedstawiany jest jednak jako człowiek dobroduszny i skłonny do kompromisów. Pomimo posiadania znacznego majątku, priorytetem dla niego pozostaje dobro jego dzieci, w wychowaniu których nie brał czynnego udziału. Anzelm pragnie zapewnić najbliższym godną przyszłość, dlatego przystaje na warunki Harpagona, który pod pozorem zorganizowania hucznego wesela dla dzieci ,,przyjaciela”, wyłudził od niego część majątku, a także przekonał go do skompletowania sobie paradnego stroju na ową uroczystość. 

Podczas gdy o Anzelmie wiemy stosunkowo niewiele, Harpagon pozostaje dokładnie opisany przez Moliera. Jest to mężczyzna 60-letni, o nieatrakcyjnym wyglądzie, posiadającym jednak siły witalne, które czynią z niego człowieka niezwykle ruchliwego. Starzec, podobnie jak Anzelm, posiada dwójkę dzieci, jednak więcej uwagi poświęca gromadzeniu majątku niż dbaniu o przyszłość swoich potomków. 

Czytając komedię Moliera dochodzimy do wniosku, że obsesją Harpagona są pieniądze, których główny bohater zdaje się mieć ciągle za mało. Opanowany żądzą gromadzenia bogactw, jest w stanie zrobić wszystko, aby tylko pozyskać kolejną sumę pieniędzy. Bogactwo znaczy dla niego więcej niż cokolwiek - Harpagon traktuje dzieci jako obciążenie finansowe, nie liczy się z ich uczuciami i potrzebami. Zwierzęta nie są dla niego żywymi istotami: aby oszczędzić, zaprzestaje karmienia inwentarza, po jakimś czasie przestaje też płacić sługom. Harpagon nie ma dobrej opinii wśród znajomych - ludzie mają go za bezdusznego skąpca, który zasługuje jedynie na pogardę.

Molier czyniąc z Harpagona i Anzelma głównych bohaterów starał się dobitnie unaocznić konsekwencje wynikające z pewnych postaw życiowych. Obsesyjne gromadzenie majątku prowadzi w efekcie do samotności i wyjałowionego życia, przesadny altruizm natomiast oraz łatwowierność skutkować mogą utratą cennych dóbr. Mimo wszystko w ,,Skąpcu” dobroć oraz dbanie o więzy rodzinne zostaje w ostateczności wynagrodzona, a pazerność i samolubność prowadzą do klęski.