Maria Pawlikowskia-Jasnorzewska - „Fotografia” - interpretacja i analiza wiersza

Fotografie to wciąż popularna metoda utrwalania wspomnień. Podobnie było w czasach Marii Pawlikowskiej–Jasnorzewskiej. Zdjęcia robiono już od niemal stu lat, a nowa dziedzina sztuki bardzo prężnie się rozwijała. Znana z zamiłowania do nowinek technicznych poetka postanowiła właśnie fotografię uczynić tematem jednej ze swoich miniatur poetyckich.

Podmiot liryczny w formie liryki bezpośredniej zwraca się do bliżej nieokreślonego odbiorcy. Jego słowa nacechowane są smutkiem i tęsknotą. Z wielkim rozrzewnieniem wspominane są chwile spędzone wspólnie z ukochaną osobą. Możemy wywnioskować, że była to namiętna miłość między kobietą i mężczyzną, co sugeruje drugi wers. Teraz uczucia już nie ma. Nie wiemy czy uczucie wygasło, czy też ukochany umarł. Pozostał tylko jeden mały ślad – fotografia.

Wcześniej było szczęście „które się nie trafia”, a został po nim tylko płaski obrazek. Jak mówi podmiot liryczny: „to jest bardzo mało”. No bo czymże jest fotografia w porównaniu do normalnej osoby? Nawet najpiękniejsze zdjęcie nie może zastąpić obcowania z kimś bliskim. Ja mówiące okazuje swoje uczucia wprost. Z wypowiadanych słów płynie także pewnego rodzaju rozczarowanie. Być może osoba ta liczyła na to,...