Nie szata zdobi człowieka - rozprawka

Uważam, iż nie szata zdobi człowieka, ponieważ człowiek posiada wewnętrzną, niepowtarzalną wartość. W swojej pracy postaram się udowodnić moją tezę i poprzeć ją odpowiednimi argumentami. 

W powiedzeniu „ nie szata zdobi człowieka” należy rozumieć ową „ szatę” nie tylko jako ubiór, ale także wygląd zewnętrzny. Wtedy będzie możliwa całościowa i dogłębna analiza. Każdy z nas obdarzony został nieprzeciętnym charakterem oraz indywidualną osobowością. Posiadamy odmienne zainteresowania, mamy różne marzenia i plany. Wszystko, co jest w nas piękne- znajduje się w naszym wnętrzu. To ono określa nas jako ludzi, definiuje istotę bycia człowiekiem. Nie ważne jak jesteśmy ubrani, czy mamy najmodniejsze dodatki, czy znamy się na kanonach mody. Ładna i droga marynarka nie uczyni z nas dobrych ludzi, a piękna i gładka twarz nie ma nic wspólnego z wewnętrznymi wartościami. Myślę, że jest to sprawa najistotniejsza, nie wolno oceniać ludzi poprzez pryzmat zewnętrzności i prezencji, człowieka należy poznać, zagłębić się w jego duszę i osobowość. Każdego dnia na ulicy mijamy tysiące ludzi. Niektórzy z nich są zadbani i piękni, inni zaś wyglądają skromnie i pospolicie. Nie wiemy jednak, z jakich powodów. Może są chorzy, biedni, potrzebujący, nie stać ich na ładne dodatki i firmowe kosmetyki. Mimo to są dobrymi i pracowitymi ludzi, którzy potrafią docenić najmniejszą łaskę i wszystkie pozytywne chwile. Teraz spójrzmy na ten problem z jeszcze innej strony. Jak wiele we współczesnym świecie mordów, kradzieży i innych przestępstw. Czy ich sprawcami są jedynie brudni i obdarci ludzie? Wręcz przeciwnie!!! Zła dopuszczają się obywatele bez względu na status społeczny i zasób portfela. Bardzo często właśnie ten w markowym garniturze, z modną fryzurą staje się oprawcą. 

Na zakończenie podam przykład, który także stanowi potwierdzenie postawionej wyżej tezy. Każdy z nas zna baśń Andersena zatytułowaną „ Nowe szaty cesarza”. Bohater utworu to władca niemądry, próżny , zajmujący się jedynie swoim wyglądem. Jego ubiory były piękne, dodatki kosztowne, a biżuteria robiła ogromne wrażenie. Tak, zdobiła go szata, ale był on człowiekiem naiwnym, nieposiadającym własnego zdania, po prostu głupim.

Jeszcze raz potwierdzę iż to nie szata zdobi człowieka. Jego prawdziwą ozdobą jest wewnętrzna wartość, dobroć i uczciwość.