Powieść polifoniczna - charakterystyka gatunku

Powieść polifoniczna została na stałe wprowadzona do literatury dzięki niezwykłym zdolnościom pisarskim Fiodora Dostojewskiego. Utwory o podobnych elementach kompozycyjnych i strukturalnych powstawały na przełomie wszystkich epok, ale dopiero Dostojewski nadał pełnię polifoniczności literackiej. 

Termin polifoniczność zaczerpnięty jest z nauki o muzyce i oznacza tyle, co wielogłosowość. W literaturze powieści polifoniczne musiały spełniać założenie, iż każda postać, wypowiedź czy też idea są autonomiczne. Pisarz „ \dopuszczał” do głosu wszystkich bohaterów, mogli oni wyrazić swoje uczucia czy też poglądy. W powieści polifonicznej skupiano się przede wszystkim na ukazaniu życia wewnętrznego bohaterów. Ludzie są jednak istotami niezwykle skomplikowanymi, złożonymi. 

Wielogłosowość pozwalała na prezentację postaci pod względem wszystkich jej doznań. Przemawiał rozum, serce, potem namiętności i żądze. Każdy bohater ukazany był wieloaspektowo. Także wszystkie idee w powieści są równouprawnione. Narrator nie ocenia zachowania ani poczynań bohaterów, nie komentuje wprost i nie wyraża swojego stanowisko. 

Myśli i zachowania postaci są tak samo ważne, jak reprezentowane przez nie stanowisko polityczne lub też...