Współczesność - charakterystyka epoki

Do dziś wielu badaczy spiera się o to, jak określić ramy czasowe współćzesności. Jedni uważają, że należy mówić o niej już od 1939 roku, inni zakładają, że rozpoczęłą się ona wraz z zakończeniem II wojny światowej, więc w roku 1945. Sytuację komplikuje to, że epoka ta jest niejednolita i podlegała różnym zmianom i metamorfozom.

Nie da się jednak zaprzeczyć, że w centrum literatury współczesnej stoi człowiek, jego sytuacja – zarówno materialna – fizyczna, cielesność, jak i psychika – duchowość. Poeci i pisarze współcześci starają się zbadać kondycję człowieka współczesnego, opisać go, pomóc w akceptacji siebie, przypomnieć mu, skąd się wywodzi.

Pierwszym zadaniem literatury współczesnej po II wojnie światowej stało się opisanie wydarzeń wojennych, dokumentalistyczne opowiedzenie o nich. Stąd też po roku 1945 powstało wiele książek dotyczących tematu holocaustu, prześladowań ludności cywilnej, terroru i niesprawiedliwości systemu faszystowskiego. Przykładami mogą być „Medaliony” Nałkowskiej czy „Opowiadiania” Borowskiego. Literatura miała pomóc w otrząśnięciu się z wojny wszystkich „ocalonych”, jak to pisał Różewicz.

Kolejnym tematem...