„Syzyfowe prace” jako powieść o dorastaniu - rozprawka

Uważam, iż „ Syzyfowe prace” są powieścią o dorastaniu. Ma na to wpływ wiele czynników, składających się na dzieło. Postaram się udowodnić swoją tezę i poprzeć ją odpowiednimi argumentami. 

Powieść Stefana Żeromskiego opowiada historię bohatera zbiorowego, jakim jest młodzież w czasach zaborów. Najważniejszą postacią jest jednak Marcin Borowicz. Poznajemy go jako małego chłopca, gdy pobiera swoje pierwsze lekcje w Owczarach. Czytelnik śledzi losy młodzieńca, towarzyszy mu w kolejnych etapach życia. Młodzieniec rozpoczyna naukę w gimnazjum, pobiera prywatne lekcje na pętli i zaczyna funkcjonować w grupie rówieśników. Przeżywa ciężkie chwile, zwłaszcza wtedy, kiedy umierają jego rodzicie. Przedstawienie historii młodego człowieka to pierwszy argument przemawiający za tym, iż „ Syzyfowe prace” są powieścią o dorastaniu. Główny bohater jest przecież w okresie dojrzewania. 

Czas ten w życiu każdego człowieka jest bardzo charakterystyczny i rządzi się swoimi prawami. Młodzi ludzie poszukują swojej życiowej drogi, często błądzą lub wątpią w pewne wartości. Tak też działo się w przypadku Marcina Borowicza. Warto podać chociażby przykład jego stosunku do wiary i religii. Jako mały chłopiec bohater uczęszcza ma mszę z obowiązki, potem zaczyna czuć potrzebę obcowania z sacrum, ale w miarę upływu czasu przestaje być blisko Boga, zostaje ateistą. Świadczy to o jego wewnętrznej przemianie, poszukiwaniu własnej drogi i tożsamości. Podobnie działo się w przypadku ulegania zabiegom rusyfikacyjny. Początkowo Marcin był podatny na te działania, później jednak przekonał się, że jest Polakiem i powianiem bronić swojego pochodzenia. Razem z przyjaciółmi zaczyna sprzeciwiać się rusyfikacji, tworzy tajne zgromadzenie, gdzie czyta się wspaniałe dzieła polskich artystów. 

Jesteśmy więc świadkami wewnętrznej przemiany Borowicza, obserwujemy jego drogę ku dorosłości. Bohaterowie „ Syzyfowych prac” przezywają także pierwsze miłości, co jest charakterystyczne dla okresu dorastania. Marcin z wzajemnością zakochuje się w pięknej Birucie, chociaż młodzi ludzie nie zamieniają ze sobą ani słowa. Poza tym akcja powieści rozgrywa się w takich miejscach jak szkoła, klasa, podwórko- to wszystko są przecież elementy dnia codziennego nastolatków.

Myślę, że wymienione przeze mnie argumenty potwierdziły wysuniętą na początku pracy tezę, iż „ Syzyfowe prace” można nazwać powieścią o dorastaniu. Przedstawia ona dojrzewających bohaterów, ich wewnętrzne przemiany, miłości i młodzieńcze poczynania.