Adam Mickiewicz „Do M***” - opracowanie wiersza

Erotyk „Do M***” pochodzi z wczesnego okresu twórczości Mickiewicza. Powstał prawdopodobnie w roku 1822, a nowe wówczas w Polsce romantyczne idee przejawiają się w tematyce i formie utworu. Wiersz jest wyznaniem i skargą nieszczęśliwego kochanka, a wielu badaczy przypisuje mu charakter autobiograficzny, dopatrując się w osobie podmiotu lirycznego samego autora, zaś pod tajemniczym M***, Maryli Wereszczakówny.

Zasadniczym tematem wiersza jest rola pamięci w miłości. Podmiot liryczny - odrzucony kochanek nie może zapomnieć swej ukochanej. Dręczony obrazami utraconego szczęścia, pociesza się myślą, że i kobieta musi czuć podobnie, co językiem współczesnej psychologii można by określić jako postrzeganie kogoś przez pryzmat własnych odczuć. Już w pierwszych wersach podmiot liryczny przyznaje, że nie może zapomnieć ukochanej. Może ją opuścić, wygnać ze swego serca, ale pamięć nigdy nie podda się jego woli.

Pierwsze strofy są wspomnieniem rozstania. Trzykrotne powtórzenie słowa „precz” służy zwielokrotnieniu dramatycznego efektu. Porzucony kochanek zostaje sam i rozpamiętuje przeszłe chwile: „Na każdym miejscu i o każdej dobie,/ Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,/ Wszędzie i zawsze będę ja przy...