Halina Poświatowska „Odłamałam gałąź miłości” - interpretacja i analiza utworu

Dominującymi tematami w poezji Haliny Poświatowskiej były miłość i śmierć. Być może stanowiło to skutek jej ciężkiej choroby, przez którą każdy nowy dzień mógł okazać się ostatnim.

Utwór przedstawia typ liryki bezpośredniej. Jest monologiem lirycznym, w którym podmiot przedstawia wydarzenia, których był świadkiem. Wzmocnieniu autentyczności mają służyć nie tylko pierwszoosobowe formy czasowników, ale także zaimków dzierżawczych (np. „moje”). Zamysł dzieła opiera się natomiast na metaforze miłości jako gałęzi. Z jednej strony prowadzi to do uprzedmiotowienia uczucia, z drugiej czyni je wciąż rosnącym i kwitnącym.

Podmiot liryczny odłamał gałąź miłości i zagrzebał ją w ziemi. Jego działanie nie przyniosło jednak efektu i cały ogród rozkwitł. Następnie przedstawionych zostaje kilka podobnych obrazów, w których miłość rzucana jest kolejno w powietrze, w wodę, w noc. Jej siła okazuje się tak wielka, że w każdym wypadku wychodzi z próby zwycięsko. Rozwija skrzydła, „skrzelą błyska ”, „świeci”. Wniosek jest następujący: „nie można zabić miłości”.

„Ja” mówiące podejmuje więc kolejne działania mające na celu uśmiercić uczucie....