Józef Cyrankiewicz - biografia, życiorys

Józef Cyrankiewicz - działacz socjalistyczny i komunistyczny, wieloletni premiera RP i PRL (1947-1952 i 1954-1970) oraz przewodniczący Rady Państwa (1970-1972).Należał do władz PPS i PZPR. 

Urodził się 23 kwietnia 1911 r. w Toruniu, zmarł w 20 stycznia 1989 r. Pochodzenie Cyrankiewicza nie jest do końca wyjaśnione. Według jednych źródeł był synem fabrykanta pochodzenia żydowskiego, natomiast inne stwierdzają, że był synem endeckiego działacza w Galicji. Po maturze w 1930 r. wstąpił na ochotnika do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii gdzie zdobył stopień podporucznika rezerwy. W 1931 r. rozpoczął studnia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, których nie ukończył. Zafascynowany działalnością społeczną związał się z ruchem socjalistycznym. Działał w PPS i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. 

Podczas II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej oraz działalności konspiracyjnej na terenach RP. W kwietniu 1941 r. został schwytany przesz Gestapo za zorganizowanie odbicia z ich rąk Jana Karskiego. Od roku 1942 znajdował się w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, gdzie uczestniczył w tamtejszym ruchach oporu, choć istnieją niepotwierdzone źródła, które podejrzewają go o działalność jako kapo. W styczniu 1945 został przeniesiony do obozu w Mauthausen, gdzie przebywał do czasu 5 maja. Przez cały okres pobytu w obozach należał do ścisłego komunistycznego kierownictwa.

Po odzyskaniu wolności znalazł się we władzach PPS od 1945 wchodząc w skład Rady Naczelnej PPS, a w latach 1945-1948 pełniąc również funkcję sekretarza generalnego Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. Od 1946 członek Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Po wyborach do Sejmu Ustawodawczego 5 lutego 1947 r. jako premier stanął na czele nowego rządu podporządkowanego ZSRR. W 1952 zrzekł się stanowiska premiera na rzecz Bolesława Bieruta, pełniąc funkcje wicepremiera. 

W marcu 1954 roku wszedł w skład Biura Politycznego KC PZPR, od 18 marca zostając ponownie premierem. W wynikuwydarzeń Grudnia 1970 został usunięty ze stanowiska premiera oraz innych ważnych stanowisk w państwie. W latach 1970-1972 pełniłfunkcję przewodniczącego Rady Państwa.

Po nie dostaniu się do sejmu którego członkiem był nieprzerwanie w latach 1947-1972 odszedł z czynnej polityki rezygnując w 1975 z członkowstwa w KZ PZPR. Od1973 r. pełnił funkcję przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju, następnie awansując na członka Prezydium Światowej Rady Pokoju w Sztokholmie (do 1986 r.). Do końca swojego życia był również członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD.