Polska od sejmu konwokacyjnego 1764 r. do konfederacji barskiej

August III zmarł, a stronnictwo Czartoryskich wezwało do Polski wojska rosyjskie. Katarzyna II zdecydowała wesprzeć zamach stanu jaki przygotowywała familia Czartoryskich. Wszystko po to by utrzymać w Rzeczypospolitej rosyjskie wpływy. Polska była pogrążona w chaosie.

Pod osłoną wojsk rosyjskich odbył się sejm konwokacyjny w Warszawie. Obrady zorganizowała familia, której marszałkiem został August Czartoryski. W 1764 r. sejm uchwalił ponad sto kilkadziesiąt konstytucji, próbujac odnowić skapaną w chaosie Rzeczypospolitą. Uchwalono regulamin sejmowy, wprowadzono zasadę głosowania wiekszością głosów. Ponadto utworzono przez sejm Komisje Skarbowe i Komisję Wojskową Koronną. W lutym 1768 r. w Barze - tureckim miasteczku, zawiązała się konfederacja w obronie wiary i wolności. Ruch choć poczatkowo miał charakter stricte religijny z czasem przekształcił się w ruch polityczny, który wystapił zbrojnie przeciwko królowi polskiemu i Rosji.

Jednak już w pierwszych latach swej działalności ujawniła się słabość konfederacji, która była rozrzucona i rozproszono, a wojska niezorganizowane. Kofederaci zdobyli Częstochowę, opanowali Wawel w Krakowie i w 1770 r. zdetronizowali króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Próbowali nawet go porwać, lecz sytuacja w kraju i powstania kozackie dzialały na ich niekorzyść.

W 1768 r. konfederaci liczyli na pomoc mocarstw zachodnich, które zainteresowane były osłabieniem wpływów Rosji. Szczególną uwagę kierowano do Francji i Austrii. Wobec zachwiania równowagi politycznej w Europie rozbiór polski był już tylko kwestią czasu. W 1772 r. padł ostatni bastion oporu konfederacji barskiej – Częstochowa. Pułaski i inni przydówcy konfederacji udali się na emigrację w obawie przed represjami. Częśc konfederatów dostała się doniewoli i została zesłana w głąb Rosji.