Giuseppe Arcimboldo - biografia, życiorys

Giuseppe Arcimboldo, najsłynniejszy włoski malarz okresu manieryzmu, zasłynął w całej Europie z portretów przedstawiających ludzi w bardzo nietypowy sposób. Postaci, które malował, były układankami różnych przedmiotów, na przykład warzyw i owoców, czy korzeni drzew. Dzięki tej technice jego prace zostały uznane za bardzo interesujące portrety -  zagadki dla osób wykształconych i przysporzyły twórcy niemałą sławę.  

Arcimboldo przyszedł na świat w 1527 roku w Mediolanie, gdzie dorastał i gdzie pracował przy wykonywaniu witraży.

W roku 1562 wyjechał do Wiednia na dwór Ferdynanda I i tu zaczęła się jego przygoda z malarstwem wielkiego formatu. Zastąpił bowiem książęcego portrecistę i od tej pory mógł dać upust swoim wizjonerskim pracom. Stosował on zasadę capriccio, czyli pokazywanie dzieł niezwykłych, trochę dziwacznych, ekscentrycznych i zaskakujących, czym doskonale wpisał się w ówczesną epokę. Zajmował się jednak nie tylko malowaniem portretów. Ponieważ był osobą wszechstronnie uzdolnioną i poświęcał swój czas różnym dziedzinom sztuki, został głównym organizatorem książęcych zabaw i wydarzeń kulturalnych, które miały miejsce na dworze Ferdynanda. Planował nie tylko bale, ale również projektował kostiumy i dekoracje. W tym samym czasie tworzył swoje rebusowe obrazy, które bardzo szybko przypadły do gustu jego otoczeniu. Do najsłynniejszych cyklów obrazów należą „Pory roku” oraz „Żywioły”. Ówcześni studiowali obrazy malarza, dopatrując się w nich ukrytego przesłania, a nawet niezrównoważenia psychicznego artysty. Arcimboldo daleki był jednak od tego, a jego obrazy stanowiły po prostu ciekawą łamigłówkę, dla ludzi, którym nie była obojętna taka forma sztuki.

Arcimboldo tworzył również na dworze Maksymiliana II, syna Ferdynanda, by później razem z jego synem, Rudolfem II, wyjechać do Pragi w 1583 i tam osiąść na dłużej. Rudolf był ciekawym władcą, kiepskim politykiem, jednakże miał naturę artysty, dlatego obdarzył Arcimbolda szczególną sympatią i zaufaniem. Współpracowali razem przez długi czas (nawet po wyjeździe malarza z Pragi), Arcimboldo sprowadzał dla władcy dzieła, które Rudolf dołączał do swoich bogatych kolekcji (a był kolekcjonerem na dużą skalę).

Pod koniec życia Arcimboldo powrócił do Mediolanu, nadal jednak utrzymywał dobre stosunki z Rudolfem II i w dalszym ciągu dbał o zasoby kolekcji władcy.  Zmarł w 1593 roku.

Po jego śmierci szybko zapomniano o nietypowych pracach tego włoskiego artysty. Nadeszły inne czasy, które skupiały się na innego rodzaju sztuce i dopiero pod koniec dziewiętnastego wieku obrazy Arcimbolda zostały na nowo odkryte i docenione. W wieku dwudziestym z jego dzieł czerpał na przykład Salvador Dali i dlatego Arcimboldo czasem nazywany jest pre-surrealistą.