Paweł Włodkowic - biografia, życiorys

Paweł Włodkowic, właściwie Paweł Włodkowic z Brudzenia urodził się około roku 1370 w Brudzeniu – miejscowość koło Dobrzynia, a zmarł w 1435 lub 1436 roku w Krakowie. Kształcił się w Płocku w szkole kolegiackiej świętego Michała. W tej miejscowości najprawdopodobniej przyjął również święcenia kapłańskie. Studiował na Wydziale Filozoficznym na Uniwersytecie Praskim. Niedługo potem uzyskał zarówno bakalaureat (odpowiednik dzisiejszego licencjatu), po czym zakończył studia na stopniu magistra sztuk wyzwolonych.

Później studiował również prawo. Udało mu się także dostać pracę związaną z jego zainteresowaniami. Wykładał filozofię. Od roku 1404 studiował w Padwie prawo – wykładał tam kardynał Franciszek Zabarella. Powrócił do Płocka, gdzie jego osobę wychwalali nie tylko biskupi, ale i papież. Pracował później jako wykładowca prawa na Uniwersytecie Krakowskim. Interesował się polityką – włączył się między innymi w ogólnopolski spór polsko-krzyżacki. Jednocześnie pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Krakowskiego. Zajmował się doradzaniem polskiej delegacji oraz zbieraniem cennych informacji między innymi w Kownie.

Został także oddelegowany do soboru w Konstancji wraz z innymi znakomitościami sceny duchownej i świeckiej: Andrzejem z Kokorzyna, Piotrem Wolframem, Andrzejem Łaskarzem, Jakubem z Korzkwi Kurdwanowskim, Piotrem Bolestą, Januszem z Tuliszkowa, a także rycerzem Zawiszą Czarnym. Na soborze tym bronił racji papieża Innocentego IV, który stwierdził, że poganie mają takie same prawa, jak ci wierzący w Boga: mogą więc posiadać rodziny, majątki ziemskie, dobra i włości, bo Chrystus umarł również za nich.

Poglądy te Paweł Włodkowic zawarł w wielu swoich dziełach. Tym samym chciał powstrzymać Zakon Krzyżacki od napastowania pogańskich państw swoimi atakami w celu wprowadzenia i rozszerzenia wpływów chrześcijańskich. W tym celu, wraz ze swoimi pomocnikami sporządził ogromny zapas materiałów dowodowych potwierdzających jego tezy. Takie przygotowanie było szczególnie potrzebne z powodu nastrojów antypolskich. Zadaniem polskiej delegacji na soborze w Konstancji było przedstawienie Zakonu Krzyżackiego jako wroga, który łamie prawa chrześcijańskie i jest prawdziwym agresorem. Na soborze wciąż brzmiały echa niedawnej bitwy pod Grunwaldem wygranej przez Polaków. Teraz to Zakon Krzyżacki na forum europejskim wyglądał na pokrzywdzoną ofiarę polskiej napaści.

Misja została zakończona sukcesem, dlatego Pawła Włodkowica w trybie natychmiastowym uznano za wroga Zakonu Krzyżackiego. W Polsce był na pewno od roku 1425. Wkrótce potem wszedł w skład komisji, której celem było zatwierdzenie królowej Jadwigi jako kandydata do beatyfikacji. Z jego usług dyplomatycznych korzystano jeszcze kilkanaście razy – nawet w tych najtrudniejszych sprawach. Nie wiadomo dokładnie, w którym roku Paweł Włodkowic zmarł. Był to rok najprawdopodobniej 1435 bądź początek 1436.

Jest autorem wielu znamienitych dzieł poświęconych filozofii, w których zawarł swoje poglądy religijne i teologiczne, między innymi: „Tractatus de potestate papae”, „Tractatus de potestate papae et imperatoris respectu infidelium”, „Scriptum denunciatorium errorum in duobus tractatibus Ioannis Falkenberg”, „Scriptum denunciatorium errorum Satirae Ioannis Falkenberg”, „Litterae ad Regem Poloniae missae”, „Ex parte Regis Poloniae in causa contra Cruciferos de Prussia ad Martinum Papam V supplicatio”, „XXII positiones et articuli in causa Regis Poloniae contra Cruciferos de Prussia”, „Epistola ad Sbigneum episcopum Cracoviensem”.