Powstanie królestwa anglo-normandzkiego

Skandynawia, ze względu na surowy klimat i charakterystyczną rzeźbę terenu, była miejscem, w którym życie napotykało na wiele ograniczeń. Ludność zamieszkująca owe tereny za swój naczelny cel postawiła sobie, w wiekach VIII i IX, dokonanie ekspansji na obszary bardziej przystępne. Ofiarą wzmożonej aktywności ludów normańskich, stała się zasiedlona przez Anglosasów Brytania. 

Zamieszkujący Jutlandię Duńczycy, wykorzystując swe niewielkie łodzie, raz po raz dokonywali napadów łupieszczych, w trakcie których pustoszone były całe wioski, a ich mieszkańcy - mordowani. Ponieważ jednak technika, jaką dysponowali Wikingowie pozwalał im na dalekie wyprawy jedynie przy dobrej pogodzie, z czasem postanowili zmienić taktykę -wchodzili w głąb lądu, aby tam zakładać swoje bazy. W roku 878 król Wessexu, Alfred, zmuszony był odstąpić najeźdźcom część swych ziem. Prawdziwe zmiany przynieść miał jednak dopiero rok 1066.

Wtedy to, po śmierci Edwarda Wyznawcy, doszło do konfliktu miedzy możnymi anglosaskimi, którzy wybrali na tron Harolda, oraz pretendentami: księciem Normandii Wilhelmem i władcą Norwegii - Haraldem. Harold, walcząc na dwóch frontach znalazł się w beznadziejnej sytuacji. 14 października 1066 doszło do decydującej bitwy pod Hastings. Zakończyła się ona istnym pogromem Anglosasów (w walce zginął Harold), którzy musieli pogodzić się z faktem, iż władza znajdzie się w rękach Wilhelma. Zgoda ta jednak była pozorna. Wkrótce bowiem, po zjednaniu sobie Duńczyków, wybuchło powstanie. Wilhelm jednak szybko znalazł się w nowej sytuacji - przekonał Duńczyków do porzucenia Anglosasów, a następnie dokonał ich pacyfikacji. Majątki powstańców zostały zarekwirowane, a później rozdzielone między najeźdźców.

Okres panowania Wilhelma przyniósł głębokie przeobrażenia Anglii. Aby zorganizować administrację państwa i wzmocnić swą władzę, władca wykorzystał istniejący podział na hrabstwa i obowiązujący ludność całego kraju podatek (wywodzący się ze składanego kiedyś Duńczykom okupu). Zarządzane przez królewskiego lennika, każde hrabstwo zostało podzielone na dobra rycerskie. Olbrzymią rolę w każdym hrabstwie odgrywać miał również szeryf - to od niego zależny był bowiem lokalny wymiar sprawiedliwości. Wieś co prawda stała się własnością feudalnego pana, ale chłopi nie stracili prawa do posiadania ziemi.

Dowodem na świetną organizację ówczesnego królestwa jest przeprowadzony w roku 1085 powszechny przegląd znany pod nazwą „Domesday Book” (zgromadzono w nim wszystkie dane dotyczące podziału ziemi oraz stosunków społecznych i gospodarczych).

Inwazja normandzka miała bardzo głębokie konsekwencje również w dziedzinie kultury. Język francuski stał się językiem oficjalnym na dworach angielskich (angielski został zepchnięty do sfer niższych), a możni zaadaptowali sobie francuskie obyczaje. Wszystko to spowodowało silną więź między obu częściami państwa anglo-normandzkiego.