Lech Kaczyński - biografia, życiorys

Lech Aleksander Kaczyński – polski prezydent w latach 2005–2010, prezes partii Prawo i Sprawiedliwość, urodzony 18 czerwca 1949 roku na warszawskim Żoliborzu, syn inżyniera Rajmunda Kaczyńskiego, uczestnika powstania warszawskiego oraz polonistki Jadwigi Jasiewicz, bliźniaczy brat Jarosława Kaczyńskiego. W 1962 bliźniacy grali rolę Jacka i Placka w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

Ukończył XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie, ale uczęszczał też do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela. Kontynuował edukację na Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim, którego jest absolwentem. Stopień doktora uzyskał jednak na Uniwersytecie Gdańskim w 1980 roku pracą pt. „Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy”. Dziesięć lat później został doktorem habilitowanym, od 1996 roku zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Gdańskim, od roku 1999 pełnił taką funkcję na Uniwersytecie im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie. 

W 1971 roku zamieszkał w Sopocie. W 1978 roku poślubił ekonomistkę, Marię Kaczyńską, trzy lata później na świat przyszła ich córka, Maria.

W latach sopockich współpracował z Biurem Interwencji Komitetu Samoobrony Społecznej, był działaczem Wolnych Związków Zawodowych, redaktorem w „Robotniku Wybrzeża”. Został wybrany członkiem komisji programowej na I Zjeździe Krajowych Delegatów NSZZ „Solidarność” w 1981 r. Był internowany w Strzebielinku w trakcie stanu wojennego, zaś po wyjściu na wolność działał jako członek władz „Solidarności”, współpracował z Lechem Wałęsą, a także był doradcą Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. W 1986 roku został jej działaczem, natomiast od lipca przejął stanowisko sekretarza Komisji. Rok później przynależał do Krajowej Komisji Wykonawczej „Solidarność”. Został powołany jako jedna z sześciu osób do rozmów przy Okrągłym Stole. W roku 1989 uczestniczył w dyspucie o kwestii pluralizmu związkowego. Zastępował przewodniczącego Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”. Tego samego roku został senatorem ziemi gdańskiej.

Maj 1990 roku przyniósł nominację na wiceprzewodniczącego „Solidarności”. W 1991 roku zajmował stanowisko ministra stanu ds. bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta RP. Odszedł ze stanowiska wynikiem konfliktu z Lechem Wałęsą i Mieczysławem Wachowskim. W trakcie wyborów parlamentarnych w 1991 roku otrzymał mandat posła na Sejm I Kadencji  jako przedstawiciel okręgu nowosądeckiego.  Od listopada 1991 roku przewodniczył Komisji Administracji Spraw Wewnętrznych.

14 lutego 1992 do 1995 roku pełnił funkcję prezesa Najwyższej Izby Kontroli, uczyniwszy z niej organ kontroli państwowej. Rok przed ukończeniem kadencji został odwołany z tego stanowiska.

Kandydował na urząd prezydenta Polski w 1995 roku, lecz zrezygnował z kandydatury przed rozpoczęciem pierwszej tury. 14 czerwca 2000 roku za prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego objął urząd ministra sprawiedliwości, zastąpiwszy na tym stanowisku Hannę Suchocką. W trakcie pełnienia Prokuratury Generalnej zaostrzył procedury dotyczące tymczasowego aresztowania podejrzanych.

Od 2001 roku współtworzył z bratem i stał na czele partii Prawo i Sprawiedliwość. Przewodniczył  jej w latach 2001–2003, od 2006 roku pełnił funkcję prezesa honorowego. Od 18 listopada 2002 do 22 grudnia 2005 został wybrany na prezydenta Warszawy. Za czasów jego rządów otwarto w Warszawie Muzeum Powstania Warszawskiego. Nie zezwolił na przejście Parady Równości, przez co 3 maja 2007 Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu uznał ten krok za niezgodny z  Europejską Konwencją Praw Człowieka.

W 2005 roku startował w wyborach prezydenckich z ramienia PiS. Przegrał w pierwszej turze z Donaldem Tuskiem, w drugiej wygrał wybory, zdobywszy 54,04% głosów. 23 grudnia 2005 rozpoczęła się jego prezydentura Rzeczpospolitej Polskiej.

Pełnił tę funkcję do 10 kwietnia 2010 roku, kiedy to zginął tragicznie w katastrofie samolotowej  Tupolewa Tu-154M nr 101 w trakcie lotu na uroczystości w Katyniu. W katastrze zginęła jego żona, Maria Kaczyńska, delegacja 89 osób oraz załoga samolotu. Łącznie 96 ofiar. Ciało prezydenta zidentyfikował jego brat, Jarosław Kaczyński.

Parę prezydencką pochowano w krypcie na Wawelu 18 kwietnia 2010 roku.