Zygmunt Stary - polityka zagraniczna. Wojna polsko-mołdawska (1509-1510)

W roku 1502 dążący do scalenia wszystkich ziem mołdawskich w jeden organizm państwowy hospodar Stefan III Wielki zbrojnie najechał, zajął i przyłączył Pukucie do Mołdawii. Pretensje do tych ziem, wbrew interesom Rzeczpospolitej i Królestwa Węgierskiego, podtrzymywał syn Stefana, Bogdan III Jednooki. Panujący wówczas król Polski Aleksander Jagiellończyk usiłował rozwiązać problematyczną kwestię przynależności Pukucia poprzez mariaż swojej siostry Elżbiety z hospodarem Bogdanem i wszystko było na dobrej drodze (w zamian za rękę królewny Bogdan zobowiązał się do wycofania swoich wojsk ze spornego terytorium oraz do złożenia hołdu Aleksandrowi) do momentu śmierci monarchy w roku 1506. Zawartego przez obie strony kontraktu ślubnego nie zamierzał przestrzegać nowy król polski, Zygmunt I Stary, co stało się bezpośrednią przyczyną wybuchu polsko-mołdawskiej wojny w roku 1509.

Działania wojenne rozpoczął hospodar Bogdan, który na czele swoich wojsk w czerwcu roku 1509 najechał pogranicze, a następnie przystąpił do oblężenia Kamieńca Podolskiego, Lwowa, a także zdobytego ostatecznie Rohatyna. Kontratak polski w sile około 15 tys., wobec choroby Zygmunta I, prowadzony przez hetmana Mikołaja Kamienieckiego dotarł aż pod mury mołdawskiej stolicy – Suczawy, ale oblężenie okazało się nieskuteczne. Wracające na północ wojsko polskie, zostało w dniu 4. października roku 1509 niespodziewanie zaatakowane przez siły hospodara podczas mozolnej przeprawy przez Dniestr, ale dzięki sprawnie dowodzonym przez hetmana Kamienieckiego polskim wojskom zaciężnym udało się pokonać Mołdawian zadając im przy okazji dotkliwe straty. Po bitwie zostało ponadto ściętych przeszło 50 jeńców – najwyższych mołdawskich dostojników – a było to odwetem za masakrę przeprowadzoną na ludności cywilnej w Podhajcach.

Straciwszy trzon swojej armii, hospodar Bogdan zdecydował się ostatecznie na rozpoczęcie ze stroną polską rozmów pokojowych. Traktat zawarty w styczniu roku 1510 anulował wszystkie minione plany i umowy matrymonialne Bogdana III Jednookiego i królewny Elżbiety – hospodar został zmuszony do wydania wszystkich związanych z tą sprawą dokumentów. Kwestię przynależności państwowej Pokucia oddano natomiast pod arbitraż króla węgierskiego Władysława III. Pokój z roku 1510 zasadniczo utrzymywał mołdawską zależność lenną od Korony Polskiej, nie przekreślając jednocześnie praw Jagiellonów do tego księstwa.