Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Niccolo Paganini - biografia, życiorys

Niccolo Paganini był włoskim skrzypkiem i kompozytorem, a także altowiolistą i gitarzystą. Nazywany jest wirtuozem wszech czasów, prekursorem nowego sposobu prowadzenia smyczka oraz pracy palcami podczas gry, która ukazywała nowe, nieznane dotychczas możliwości skrzypiec.

Urodził się w 1782 roku w Genui. Jako dziecko zapadł w letarg i niewiele brakowało, a jego zrozpaczeni rodzice pochowaliby go żywcem. Obudził się w czasie własnego pogrzebu w niezamkniętej jeszcze trumnie. Po tych traumatycznych wydarzeniach jego matka miała proroczy sen, który zapowiadał wielką sławę Niccolo jako skrzypka. Choć jego ojciec był robotnikiem portowym i sytuacja finansowa jego rodziny nie była zbyt dobra, rodzice postanowili posłać syna na lekcje gry na skrzypcach. Szybko okazało się, że Niccolo Paganini ma wielki talent. Niestety talent ten okupiony był wieloma karami fizycznymi, jakie zadawał mu surowy ojciec zmuszając go, aby ten ćwiczył grę po kilka czy nawet kilkanaście godzin dziennie. Niccolo zaczął koncertować już w wieku lat 11. Ogromny wpływ na jego rozwój miało spotkanie z Augustynem Fryderykiem Duranowskim, które zaowocowało w roku 1795 wyjazdem do Parmy, gdzie młodzieniec pobierał nauki u Allesandro Rollo i Ghiretti’ego. Koncertując w północnych Włoszech, z powodzeniem zarabiał na życie.

W 1801 roku całkowicie wyzwolił się spod opieki despotycznego ojca i rozpoczął życie na własny rachunek. Niestety przez zamiłowanie do hulanek, hazardu, romansów i przede wszystkim alkoholu, poważnie zapadł na zdrowiu. Do 1805 roku nikt nie wiedział, co się z nim dzieje. Istnieją różne wersje wydarzeń z jego życia z tego okresu. Jedną z nich jest historia kilkuletniego romansu z pewną arystokratką, która w swojej wiejskiej rezydencji pomagała mu wrócić do zdrowia. Inne plotki głoszą natomiast, że w tym czasie Niccolo siedział w więzieniu za liczne kradzieże lub nawet morderstwo.

W 1805 roku pojawił się znowu i od razu dostał propozycję pracy na stanowisku szefa orkiestry dworskiej. Propozycję tę złożyła mu Eliza, siostra Napoleona. Trzy lata później rozpoczął tournee po Włoszech, które trwało wiele lat. Grywał wtedy głównie swoje koncerty i „Kaprysy”. W roku 1822 poważna choroba zatrzymała ciąg koncertów. Zamieszkał wtedy z sopranistką Antonią Bianchi, która wydała na świat jego syna. Po sześciu latach odpoczynku wyruszył Paganini koncertować poza granicami kraju. W latach 1828-1834 zdobył sławę w Austrii, Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii, pojawił się także w Polsce. Podbił serca miłośników muzyki. Nigdy nie zrobił nic, by poprawić swoją reputację. Jego rywale – inni kompozytorzy – uważali go za opętanego przez siły nieczyste szaleńca. Zazdrościli mu, ponieważ nikt nie był w stanie zagrać jego utworów. Jego tajemnicza i nieco demoniczna aparycja wraz z innowacjami, jakie wprowadzał do muzyki, przyniosła mu dużą sławę.

Najsłynniejszymi utworami Paganiniego są „24 Kaprysy” na skrzypce,  koncerty skrzypcowe d-dur i h-moll oraz wariacje, które stanowią największe wyzwanie dla skrzypków. Niccolo oprócz skrzypiec mistrzowsko opanował także grę na gitarze. Stworzył kilkanaście kompozycji solowych i kameralnych na skrzypce, gitarę i wiolonczelę.

Pod koniec swojego życia Paganini zarabiał tak dużo, że wykupił salon gier hazardowych, jednocześnie wycofując się z muzyki. Przez ostatnie lata swojego życia chorował na gruźlicę, przez co nie mógł mówić. W 1840 roku zmarł, a z powodu niejednoznacznego stosunku wirtuoza do religii, arcybiskup Nicei nie wyraził zgody na chrześcijański pochówek. Ciało Niccolo Paganiniego spoczęło więc na terenie jego posesji. Dopiero po 36 latach jego syn uzyskał pozwolenie na postawienie mu kamiennego nagrobka.

Podobne wypracowania do Niccolo Paganini - biografia, życiorys