Śmierć Stalina i jej konsekwencje - opracowanie zagadnienia

Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili zmarł 5 marca 1953 roku, o godzinie 21:50. Wiadomość o jego śmierci budziła mnóstwo emocji. Poza inscenizowaną żałobą, jego odejście wywoływało prawdziwe łzy i to niejednokrotnie łzy ludzi, spędzających życie w Gułagu, a wierzących w tworzony wizerunek postaci Stalina, jako dobrego ojca narodu, który nie wie, jakie krzywdy spotkały obywateli. Stalin wywierał też duże wrażenie na tych, którzy się z nim zetknęli. Winston Churchill w swych wspomnieniach określał go jako osobę pewną siebie, nie znoszącą sprzeciwu, ale jednocześnie nie okazującą gniewu.

Tylko najbliżsi współpracownicy Stalina wiedzieli, że zaczynał mieć kłopoty ze zdrowiem, zatem dla znacznej części społeczeństwa było to wydarzenie zupełnie zaskakujące. Umierał powoli, na wylew krwi do mózgu, jak wynikało z orzeczenia lekarskiego. Chwilę po śmierci pojawiły się podejrzenia, że śmierć była wynikiem spisku, a jednocześnie stawiano pytania o to, co teraz się stanie. Stalin był postacią, która zbyt duże piętno odcisnęła na historii świata, aby można było uniknąć zadawania tego pytania. Pojawił się zatem strach, z drugiej zaś strony ogromne uczucie ulgi.

Zanim urządzono wystawny pogrzeb, bezpośrednią konsekwencją śmierci Stalina był...