Rumunia po II wojnie światowej - sytuacja Rumunii

Wpływy komunistów w Rumunii, która należała po wojnie do bloku państw demokracji ludowej, już podczas trwania II wojny światowej były silnie zaznaczone. W roku 1943 powstał AFP - Antyhitlerowski Front Patriotyczny, skupiający w swych szeregach komunistów. Na czele komunistów stał Istvan Foris. Opozycja przyłączyła się późno, bo dopiero rok po powstaniu AFP - w roku 1944 został utworzony Blok Partii Demokratycznych. Obserwując te wydarzenia, szybko jednak interweniował Związek Radziecki, opowiadając się za wzmocnieniem znaczenia komunistów.

Nie byli oni jednak na tyle silni, aby móc przejąć władzę. Swoje przekonania głosili przez liczne demonstracje uliczne. Pod wykrzykiwanymi hasłami domagano się przeprowadzenia weryfikacji wśród byłych urzędników. Starano się tłumić te demonstracje, ale wówczas bardzo mocno protestowała Moskwa. Interweniowała zbrojnie, w lutym 1945 roku, kiedy to kolejne demonstracje zakończyły się śmiercią kilku osób, biorących w nich udział. Z Moskwy wystosowano ultimatum dla króla Rumunii, żądając utworzenia rządu, w którym znaczenie będą posiadali komuniści. Rząd został powołany, ale nie został uznany przez Zachód. Wówczas król Michał I zwrócił się do rządu z prośbą o ustąpienie. Ostro zareagował Związek Radziecki, wnosząc swój sprzeciw. W ramach protestu władca rozpoczął tzw.: strajk królewski, który trwał od sierpnia 1945 roku do stycznia 1946 roku. W tym czasie nie podpisywał żadnych ustaw.

W trakcie królewskiego strajku doszło do demonstracji w Bukareszcie, zorganizowanych przez opozycję i zakończonych śmiercią części jej uczestników. Po tym wydarzeniu poszerzono skład rządu o liberałów oraz ludowców. Rząd ten został uznany przez Stany Zjednoczone oraz Wielką Brytanię. Terror w Rumunii jednak tylko się nasilił, bowiem przygotowywano się do przeprowadzenia wyborów - powtarzał się zatem schemat, znany z innych krajów, w których sowiecka Rosja postanowiła zaprowadzić swoje rządy - brutalnie atakowano opozycję i siano strach . 19 listopada, roku 1946 odbyły się wybory. Wygrał Front Narodowo-Demokratyczny, czyli komuniści. Według oficjalnych danych oddano na Front 80% głosów. Wybory oczywiście zostały sfałszowane.

Rok 1947 przebiegł nad likwidacją opozycji. W lipcu 1947 roku aresztowany został Juliu Maniu, stojący na czele opozycyjnej Narodowej Partii Chłopskiej. Pod koniec miesiąca partia została rozwiązana.

W tym samym roku komuniści rozpoczęli prześladowanie kościoła: więzienia zapełniły się duchownymi, a tych, których spacyfikowano przystosowywano do nowej ideologii - obowiązkiem stało się w kształceniu duchownych propagowanie i nauczanie marksizmu-leninizmu.