William Golding - biografia, życiorys

Urodzony 19 września 1911 r. w Kornwalii, brytyjski pisarz i poeta, laureat Nagrody Bookera w 1980 r. i Nagrody Nobla w 1983 r. Jego ojciec był profesorem nauk ścisłych w lokalnej szkole i uważał samego siebie za racjonalistę. Jego matka prowadziła dom i mówiła o sobie jako feministka.

William Golding ukończył szkołę w Malboroug w Wiltshire, a po niej rozpoczął studia na uniwersytecie Oxfordzkim z zakresu biologii. Po dwóch latach przeniósł się na anglistykę. Poznał wtedy Adama Bittlestona, który w późniejszym czasie pomógł mu wydać jego pierwszy zbiór poezji (1934 r.). Zaczął też pisać sztuki teatralne, które sam wystawiał w małym londyńskim teatrze.

Walczył w czasie II wojny światowej w Royal Navy, ścigał niemieckiego pancernika „Bismarck”, a także dowodził okrętem podczas inwazji alianckiej w Normandii.

W 1954 r. stał się nagle sławnym pisarzem, za sprawą powieści „Władca much”. Książka szybko okazała się bestsellerem nie tylko w Anglii. Jest to powieść-refleksja na temat prawa przemocy, które panuje w świecie. Golding zobrazował je przy pomocy historii grupy rozbitków – dzieci, które uczą się żyć i funkcjonować w swojej społeczności i stopniowo stają się coraz bardziej bezwzględne w walce o władzę.

Krytycy uznali tę powieść za parabolę dziejów ludzkości i za psychologiczne studium powstawania zła. Sam Golding napisał tę książkę jako polemiczną odpowiedź na utwór Ballantaine'a pt. „Koralowa wyspa”. Kolejną powieścią-odpowiedzią są „Spadkobiercy” z 1955 r. Tym razem Golding polemizuje z „Zarysem historii” Wellsa, która ukazywała optymistyczną wizję cywilizacji.

Kolejne powieści Goldinga, „Marcin Złodziej” (1956) i „Siła bezwładu” (1959), podobnie jak „Władca much” prezentują ideę walki o przetrwanie. Za szczyt twórczości Goldinga uważa się jednak wydaną w 1964 r. „Wieżę”, która jest refleksją na temat konfliktów moralnych mieszkańców średniowiecznego miasta.

W 1979 roku powstaje „Widzialna ciemność” jako wyraz nurtu metafizycznego w twórczości pisarza. Powieść „Ryty przemiany” powstała w 1980 r. „Widzialna Ciemność” przyniosła Goldingowi wielkie uznanie zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, „Ryty...” zaś przyczyniły się do wzrostu popularności pisarza we własnym kraju.

Właśnie za tą pozycję, w 1983 r. otrzymał Golding Nagrodę Nobla. W uzasadnieniu nagrody zapisano, że przyznano ją Goldingowi „za powieści, które dopomagają zrozumieć warunki funkcjonowania człowieka we współczesnym świecie”. W 1984 r. pisarz wydał „Papierowych ludzi”, w których rozprawił się z krytykami literackimi. W 1988 r. otrzymał z rąk królowej Elżbiety II tytuł szlachecki.

Zmarł pięć lat później, 19 czerwca, w rodzinnej Kornwalii.