Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III - charakterystyka księdza Piotra

Ksiądz Piotr jest jedną z postaci, która pojawia się w trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Stanowi on przeciwieństwo Konrada - bohatera romantycznego, niewahającego się stanąć w szranki z Bogiem.

Pierwszą cechą, jaką należy mu przypisać jest pokora. Wielokrotnie nawołuje do niej współwięźniów. Poświadczeniem tego mogą być następujące słowa: „Upokórzmy się Panu i zróbmy akt skruchy”. Nawet w momencie, kiedy bernardyn toczy walkę ze złym duchem, czyni to w spokoju i wierze w siłę Boga, który przez niego przemawia.

Z pokorą wiąże się podporządkowanie wyrokom Najwyższego. Ksiądz Piotr nie pragnie przeciwstawiać się boskiej woli, jest człowiekiem pragnącym wypełniać ją jak najpełniej. Podczas sceny wypędzania złego ducha padają z jego ust następujące słowa: „Nie wyjdziesz, aż się upodoba Bogu”. To pokazuje, jak wielka była wiara zakonnika, jak głęboko był on przekonany o boskim wpływie na kształt świata.

Pomimo oddania, jakie przejawiał względem Boga, był on bardzo głęboko przekonany o swojej wolności. Nie był więźniem nienawiści, żył zgodnie z rozkazami Najwyższego,co dawało mu poczucie bezpieczeństwa. „Jeśli kto władzę cierpi, nie mów, że jej słucha; / Bóg czasem daje władzę w ręce złego ducha”. Słowa te pokazują, że przewodnictwo nie jest najważniejsze. Często może okazać się ono przekleństwem. Wolnym człowiekiem jest ten, kto wypełnia boskie rozkazy, gdyż on nie musi się martwić o konsekwencje swojego postępowania.

W swoim widzeniu ksiądz Piotr postrzega naród polski jako jedność. Upostaciowieniem tego jest Chrystus, który ma symbolizować wielką całość. Naród cierpi, nie jest to ból pojedynczych jego reprezentantów, to uczucie wszechobecne i dojmujące. Widzenie to zostało objawione mu przez Boga ze względu na jego bezgraniczną religijność. W zamian za swoją postawę, otrzymuje on od Najwyższego wiele darów, które potrafi właściwie wykorzystać.

Uosobienie pokory i religijności, jakim jest ksiądz Piotr, odgrywa ważną rolę w fabule dramatu. To przeciwieństwo dynamicznego Konrada, dlatego może nieco uderzać jego opieszałość. Za jego przykładem została ukazana prawda, że odpowiednia postawa względem Boga może zagwarantować Jego przychylność.